“Ik wil meer begrip voor truckers”

Al ruim twaalf maanden hanteert Willy Van Loon de voorzittershamer van Febetra, de beroepsfederatie van Belgische transporteurs. Tijd voor een evaluatie.

Ik ben nooit een echte diplomaat geweest. Bij Group Van Loon ben ik gewend aan kleine groepen, die snel beslis-singen kunnen nemen. In een organisatie moet je altijd overleggen en zorgen dat je niet nodeloos mensen tegen de schenen stampt.” Eén jaar na zijn aantreden als voorzitter van de beroepsfederatie van de Belgische transporteurs Febetra heeft Willy Van Loon, ondanks zijn ruime ervaring bij werkgeversorganisaties van het wegvervoer, toch weer iets opgestoken.

En ook Febetra, blijkbaar. Het aantal leden, dat na een tariefverhoging was teruggelopen tot zowat 1700, nadert opnieuw de kaap van de 2000. Ook werd dit jaar de professionele diesel ingevoerd, een belofte die de federale regering al in 2000 had gemaakt. “Dat helpt sommigen om het hoofd boven water te houden, want de concurrentie is er zeker niet minder op geworden.” Bovendien sloot Febetra een langdurige CAO af (tot 2009) voor het rijdend personeel. “We voeren de 48-urenwerkweek in, zoals Europa wil, maar op deze manier kunnen we de kosten ervan spreiden over een langere periode.”

Maar er waren ook tegenvallers, geeft hij toe. “We zijn niet tegen het principe van de digitale tachograaf ( nvdr – een apparaat dat meet of een chauffeur zich aan de rij- en rusttijden houdt), maar België gaat het nu invoeren, terwijl de meeste Europese landen niet volgen. Daardoor moeten wij nogmaals met ongelijke wapens strijden.”

De doelstellingen die hij zich twaalf maanden geleden stelde, zijn nog niet allemaal gerealiseerd. “We wilden beter samenwerken met de andere beroepsorganisaties. Met SAV lukt dat prima, binnen de Benelux zijn de contacten met TLN en KWV ook intensief, en zijn er toenaderingsgesprekken met de andere buitenlandse verenigingen. Alleen met onze Belgische collega’s van UPTR gaat het stroever, gedeeltelijk omdat zij een vrij agressieve aanpak hanteren om problemen te benaderen, en dat is niet onze huisstijl.”

En qua verkeersveiligheid kan er ook nog vooruitgang worden geboekt. “Ik gun de motorrijders de campagne die de andere weggebruikers op hen attent maakt, maar ik zou het leuk vinden indien iets dergelijks ook voor de truckers zou gebeuren. In Duitsland heb je Brummi fahrt für Sie, hier niets. Wij voeden onze leden op om zich correct te gedragen op de weg, maar andere chauffeurs moeten zich wel realiseren dat je met 44 ton niet zo snel kan rijden én remmen. Sommigen willen liever geen trucks op de weg, maar ze willen wél de tomaten die gisteren in Spanje zijn geplukt. Het spijt me, maar tot nader order is op de Meir geen spooraansluiting.”

Voor zijn hobby’s – reizen, water- en alpijns skiën, en af en toe een avonturenroman of bibliografie lezen – houdt Van Loon nog tijd over. “Ik besteed één dag per week aan Febetra, de Antwerpse afdeling Sava en de taskforce van Voka waarin ik zit. Mijn zoon Gunther heeft de operationele leiding van de groep.”

L.H.

L.H.

“Andere chauffeurs moeten zich wel realiseren dat je met 44 ton niet zo snel kan rijden én remmen.”