Hoezo pax media?

De benoeming van een nieuwe topman voor de VRT was een knap staaltje van politiek koorddansen. Dat Tony Mary op de valreep uit vakantie moest terugkeren, zegt genoeg. Mary was er immers van overtuigd dat hij de job niet zou krijgen. Maar dat was buiten de compromisdrang van de Vlaamse regering gerekend. De CD&V reageerde prompt afwijzend op de constructie waarbij huidig televisiedirecteur en SP.A-favoriet Christina von Wackerbarth een operationele rol krijgt toebedeeld, terwijl de liberale pion Tony Mary naast haar staat als chief executive officer, de man dus met de hand op de knip.

Het compromis is het gevolg van de commotie tussen de commerciële zenders en de openbare omroep. Von Wackerbarth had in de ogen van de commerciële zenders VT4 en vooral VTM te veel het tegendraadse profiel van Bert De Graeve. En die laatste vocht de jongste maanden in de krantenkolommen met Eric Claeys en Christian Van Thillo van VTM een halve boksmatch. De zogenaamde pax media is dezer dagen ver te zoeken.

Beide commerciële stations stuurden recentelijk een brief naar minister van Media Dirk Van Mechelen (VLD) waarin ze klaagden dat de VRT de jongste beheersovereenkomst nogal creatief interpreteert. In de huidige overeenkomst zijn de reclame-inkomsten van de openbare omroep geplafonneerd, maar niet de sponsoring. Een subtiel onderscheid, zoals tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal nog maar eens bleek. Het weekblad Humo sponsorde toen een quiz in de voetbalshow en kon daardoor rekenen op een fiks aantal naamsvermeldingen. Misschien wel efficiënter dan een dure campagne op een commercieel station. En wie betaalt deze week het weerbericht?

De sponsoring legt de VRT geen windeieren. Alleen al op de radio waren de sponsorinkomsten de jongste twaalf maanden goed voor 6,1 miljoen euro. Maar de grens met de reclame is dun. Daarom ook vroeg Van Mechelen bij de aanstelling van de nieuwe topman een grotere openheid van de inkomsten bij de VRT. Een goed verstaander begrijpt: de controle op de openbare omroep moet strakker.

Toch krijgt de tango tussen mediagroepen en politiek potsierlijke dimensies. Sommigen schrijven het huidige compromis toe aan de directe impact van de commerciële omroepen op het beleid van de liberale ministers. Zo gaat het verhaal dat Christian Van Thillo, de topman van VTM-aandeelhouder De Persgroep, de pen mee kon vasthouden bij het schrijven van de huidige VRT-beheersovereenkomst. En waarom is hij nu dan ongelukkig? Uiteraard waren de commerciële omroepen niet weigerachtig van een scenario waar de reclame-inkomsten van de VRT werden beknot. Logisch, want het reclameplafond bij de VRT garandeerde dat elke groei van de reclamemarkt sowieso naar de commerciële omroepen zou gaan.

Minister Van Mechelen is er zich van bewust dat de beheersovereenkomst moet worden nageleefd en niet is bedoeld om tussendoor verarmd te worden met enkele wijzigingen. Maar blijft dat ook zo als de markt slabakt en de nieuwe commerciële radio-initiatieven minder hard scoren dan oorspronkelijk gedacht? Tony Mary mag hopen dat binnen 75 dagen de reclamemarkt een groeischeut krijgt, anders staat ook hij voor een stevige boksmatch.

Roeland Byl [{ssquf}]