Hoezo, internet is een flop?

Het Brugse softwarehuis Tectrade werkt almaar internationaler. Een kapitaalverhoging en een spin-off staan op til. Maar wanneer volgt nu die beursgang?

Die neus is eigendom van Johan Fleurbaey. Met een graduaat elektronica op zak werkte hij enige tijd voor Sidmar Electronics,Wang en Texas Instruments, tot hij de kriebels begon te voelen om ondernemer te worden. Eerst kocht hij zich met zijn spaarcenten in bij C-Logic, ontwikkelaar van boekhoudsoftware. Twee jaar later, in 1991, besliste hij solo te gaan. Fleurbaey: “Bij Texas Instruments begon ik aan te voelen wat voor hoge vlucht het telecomgebeuren in de volgende jaren zou nemen, en daar wilde ik op inspelen. Faxservers en bulletin board systems (BBS) ( nvdr – elektronische ‘prikborden’ waarlangs vooral wetenschappers berichten uitwisselden) waren de toepassingen waarop ik me aanvankelijk toelegde. Tot ik van Medtronic, producent van medische implantaten, de vraag kreeg om de berichtenstroom op hun BBS en de elektronische post die vorsers via het ontluikende internet verstuurden, te integreren. Dat was meteen mijn eerste internetproject, ergens begin de jaren negentig, nog voor het Amerikaanse Netscape de eerste gebruiksvriendelijke browser op de markt had gebracht.”

Zwart beest van Amazon

“Internet” en “België”, het was in die tijden nog voorzichtig pionierswerk. Zo werd Tectrade de allereerste authorised reseller van Belgiës allereerste internet service provider EUnet. En in 1995 zorgde het bedrijf voor een opvallende primeur: de eerste heuse e-commercesite in ons land, ontwikkeld voor Het Computerwinkeltje uit Mechelen.

De toon was gezet, andere projecten volgden. Zo kwam onder meer de Gentse uitgeversfamilie Snoeck bij Tectrade aankloppen voor de uitbouw van de boekensite Azur.be, die dan weer de aandacht trok van de Franse distributeur Société Française du Livre (SFL). “Daarmee belandden we in ons eerste grote buitenlandse avontuur. Alibabook.fr, de site die we voor SFL bouwden, kende immers zo’n succes dat Amazon.com het wilde inlijven als bruggenhoofd voor zijn landing in Frankrijk,” vertelt Fleurbaey. “Maar Fnac, dat de dreiging voelde, ging er voor de neus van de Amerikanen mee aan de haal. Het was nogal geïmponeerd door onze technologie en vroeg ons in de lente van 1999 om hetzelfde platform, gebaseerd op technologie van Microsoft (waarmee Tectrade sinds 1994 een partnership heeft), uit te bouwen tot Fnac.com.”

Vier medewerkers van Tectrade gingen in Parijs aan de slag, en vijf maanden later was de roll-out een feit. Vandaag is Fnac.com de grootste e-commercesite in zijn domein in de Franstalige wereld. In 2000 noteerde Fnac.com meer dan 600.000 bestellingen – goed voor 140 miljoen Franse frank – uit een on-linecatalogus van meer dan 1 miljoen producten. Het aantal bezoekers en bestellingen is ook het voorbije jaar drastisch blijven stijgen, maar het platform van Tectrade heeft alles feilloos opgevangen. Amerikaanse businessbladen als Forbes en Business Week roemden Fnac.com in de voorbije maanden nog als hét voorbeeld van hoe je internetreus Amazon de loef afsteekt.

“Op het Fnac-project hebben we heel nauw samengewerkt met Microsoft Consulting Services. Voor hen was het ook een prestigeproject om de technologie te leveren voor een van Europa’s grootste e-commercesites. Ze wilden immers de kwalijke reputatie uitwissen als zouden Microsoft-servers niet superbetrouwbaar zijn en alleen bruikbaar voor kleine sites,” aldus Fleurbaey. “We hebben twee jaar lang een ploeg van vier mensen in Parijs gehad, en daar enorm veel opgestoken over het bouwen en uitbreiden van ‘schaalbare’ oplossingen die continu up & running moesten blijven.”

De volgende grote golf

Al van bij zijn eerste e-commerceprojecten stelde Tectrade vast dat de grootste uitdaging altijd schuilt in de integratie van de transacties met de back-endsystemen van het bedrijf in kwestie. En dat is waar Tectrade nu voor 100% op focust: integratie van business-to-businessprocessen. Fleurbaey: “Dat is de grote golf die zich nu aandient: supply chain integration via het internet. In 2000 stelde een Amerikaans onderzoek nog vast dat zelfs bij de Fortune-bedrijven gemiddeld slechts 25 tot 50 van hun vele duizenden leveranciers elektronisch geïntegreerd waren voor het uitwisselen van orders, orderbevestigingen, shipping notices et cetera. Dat komt vooral omdat de oude oplossing – EDI ofte Electronic Data Interchange – enorm duur en moeilijk te implementeren was.”

Met de XML-technologie ( eXtensible Mark-up Language, een systeem van tags die de gegevens beschrijven die in een document vervat zijn) die de jongste jaren in volle ontwikkeling is, is dat veel makkelijker. Fleurbaey beroemt er zich op dat hij de mogelijkheden in een vroeg stadium inzag. “XML werd aanvankelijk alleen voorgesteld als de opvolger van de HTML-taal voor de aanmaak van webpagina’s. Wij zagen echter al snel de mogelijkheden ervan om transactionele internetapplicaties te bouwen, en business-to-businesstoepassingen die gekoppeld kunnen worden aan bestaande ERP-systemen (enterprise resource planning) en dergelijke.”

Met zulke toepassingen is Tectrade vandaag onder meer kind aan huis bij Komatsu Forklifts, Fiat Industrial Vehicles en Deceuninck Plastics. Voor Komatsu werd een systeem ontwikkeld voor het on line opvolgen van de schadegevallen en herstellingen “onder garantie”, doorheen de hele keten van bij de fabrikant, via de distributeurs, tot bij de klant. Terwijl het vroeger geen uitzondering was dat een claim maandenlang openstond, is het gros van de gevallen nu binnen de 48 uur gecleard. Bovendien weet Komatsu er een pak nuttige marketinggegevens uit te puren. De tevredenheid is groot: na Europa is Tectrade nu hetzelfde aan het uitbouwen voor het Midden-Oosten en Afrika, en in een volgende fase volgt Azië.

Voor Fiat Industrial Vehicles in Milaan wordt een gelijkaardig project gemonteerd. En bij de Belgische producent van raam- en deurprofielen Deceuninck Plastics – inclusief zijn distributeurs en de erg versnipperde markt van installateurs – wordt wereldwijd een webgebaseerde oplossing geïmplementeerd die de leveringstermijn van ramen en deuren drastisch moet inkorten. Dat project kaapte in november 2001 een e-Trends Award weg; een beschrijving ervan vindt u op www.trends.be .

Inspelen op web services

Maar de meest innovatieve projecten die Tectrade de voorbije weken uit zijn hoge hoed haalde, heten ClearPark en GreenPark. Beide benutten alweer een stukje nieuwe technologie, de zogenaamde web services. Het zijn compacte stukjes computercode die vanop afstand over het internet opgeroepen kunnen worden om een toepassing (bijvoorbeeld een billing-systeem, een reservatiesysteem of een on-line-betalingsfunctie) te doen draaien. En de achterliggende standaarden en protocols maken het mogelijk dat de ene applicatie makkelijk kan communiceren met de andere, ook al zijn ze in verschillende programmeertalen geschreven of draaien ze in verschillende operating omgevingen ( IBM MVS, Sun Solaris, Windows NT enzovoort). Vroeger vergde zoiets een helse integratieklus.

GreenPark ( www.greenparkcentral.net ), een platform voor het elektronisch uitwisselen van zakelijke documenten (orders, transportnota’s, facturen enzovoort), biedt op die manier een oplossing voor de problemen die bedrijven vandaag ondervinden wanneer ze nieuwe e-businessinitiatieven willen ontplooien. Die zijn vooral te wijten aan de niet-compatibiliteit van hun systemen met die van hun klanten en leveranciers. Het feit dat door het gebruik van GreenPark een hele papiermolen geschrapt kan worden, levert uiteraard grote kostenbesparingen op voor de ondernemingen. En, grote troef, beklemtoont Johan Fleurbaey: “GreenPark is zowel geschikt voor kleine ondernemingen, die toegang kunnen hebben via een ‘simpele’ internetverbinding, als voor grote bedrijven die bijvoorbeeld hun ERP-systemen met elkaar willen laten communiceren. In die zin maakt GreenPark e-business betaalbaar voor alle partijen.”

Het klinkt simpeler dan het is, want het gaat om een technologisch huzarenstukje, waarmee Tectrade denkt een serieuze voorsprong te hebben genomen op initiatieven als Isabel (van de Belgische banken) of PostBox (van de Post). Meer nog: Fleurbaey is ervan overtuigd dat hij hiermee op Europese schaal kan scoren. Met het oog op die grote ambities wordt GreenPark in de komende maanden als een apart bedrijf afgesplitst van Tectrade.

Een ander pas gelanceerd project, ClearPark, heeft van bij de start Europese envergure. Het werd immers – rond een gelijkaardig technologisch platform als GreenPark (en eveneens inpikkend op Microsofts .Net-strategie) – uitgewerkt voor de uitgevers van de Visa Purchasing Card in België (Bank Card Company), Nederland ( ABN Amro), Noorwegen en Finland.

“De kleine recurrente aankopen die een bedrijf doet, brengen bij de verwerking grote administratieve kosten teweeg,” zegt Wim Pardon, head of corporate accounts bij Bank Card Company. “Daarom lanceerden we de Visa Purchasing Card, die diverse medewerkers van de onderneming toelaat om binnen bepaalde marges welomschreven aankopen te doen. Visa bundelt dan al die aankopen en stuurt 1 gecentraliseerde factuur naar het bedrijf, wat de administratie aanzienlijk vereenvoudigt. Maar de terughoudendheid van leveranciers stond een doorbraak van de Purchasing Card in de weg. De mogelijkheid ontbrak immers om op een eenvoudige manier rechtstreeks met de systemen van Visa te communiceren. Daardoor konden ze geen on line authorisation & settlement krijgen, en waren ze verplicht om alle factuurgegevens nog eens apart naar Visa door te sturen. Het opzetten van de web service ClearPark heeft dat opgelost.”

Het grote voordeel is dat deze oplossing geschikt is voor alle leveranciers, zowel kleine (die via een beveiligde website de gegevens eenvoudig kunnen invoeren) als grote (die een volledig geïntegreerde oplossing kunnen hebben, en de gegevens bijvoorbeeld uit hun ERP-systemen plukken).

Tectrade, dat dit project voor de neus van zes buitenlandse concurrenten wegkaapte, becijferde dat het hieruit in het eerste jaar 2 miljoen euro aan directe en indirecte inkomsten kan vangen uit abonnementen, een percentage op de transactiebedragen en integratieprojecten. Dat bedrag moet in de komende jaren nog fors aangroeien, evenredig met het verhoopte succes van de Visa Purchasing Card en de uitbreiding naar andere Europese markten.

En die beursgang?

De almaar grotere en internationalere omvang van de projecten heeft Tectrade (met inmiddels 70 personeelsleden) er in het voorbije jaar toe aangezet om alvast zijn managementstructuur te versterken met een ervaren chief financial officer (CFO), chief operations officer (COO) en human-resourcesmanager. Vooral de jongste twee jaren werd de wijzer op ‘groei’ gezet, met zware investeringen in personeel, gebouwen en een datacenter, wat in combinatie met een agressief afschrijvingsbeleid een bottom-line in rode inkt oplevert. De ambities – en de investeringen in Onderzoek & Ontwikkeling en in een duur datacenter – maken dat een kapitaalverhoging zich opdringt. Die komt er “binnen enkele maanden”. Hoe die er zal uitzien, wil Fleurbaey nog niet kwijt. Momenteel heeft hijzelf samen met zijn echtgenote 70% van de aandelen in handen; de overige 30% zit bij het beursgenoteerde Omega Pharma, dat in 1999 en 2000 in totaal 2,23 miljoen euro inbracht. Fleurbaey had eerst een reeks durfkapitalisten gepolst, “maar die eisten te veel zeggenschap in het management”.

Eind 1999 meldde Tectrade aan een beursgang te denken. Met de neergang van de technologiemarkt werden die plannen opgeborgen. En dat blijft vandaag nog zo. “Maar tegen de tijd dat de markt voor technologie-IPO’s echt herneemt, zullen wij er ook staan.” Het personeel kan er alvast naar uitkijken: hun warrantplan werd onlangs goedgekeurd door de Commissie voor het Bank- en Financiewezen (CBF).

Raf Pauwels

Op tien jaar tijd groeide Tectrade uit van een eenmanszaak tot een softwarehuis met een omzet van meer dan 4 miljoen euro.

Het beursgenoteerde Omega Pharma heeft 30% van de Tectrade-aandelen in handen.

Tectrade is ervan overtuigd dat het met zijn GreenPark-technologie op Europese schaal kan scoren.