HOE DE MONARCHIE KONING FILIP KAN OVERLEVEN

De Belgische monarchie is hopeloos verouderd. Een uitgebreid functiepakket houdt voor doeners als prins Filip een gevaar in. De nieuwe koning dreigt het land meer dan ooit te verdelen.

De lunch van koning Albert met de regering, begin deze week, was veelzeggend. Zowat alle vicepremiers zwaaiden het wierookvat, omdat de vorst tijdens de 541 dagen onderhandelingen deze coalitie mogelijk had gemaakt. Deze collectieve inbreuk op het colloque singulier maakt duidelijk dat Albert II partij had gekozen tijdens de onderhandelingen. Onpartijdigheid is nochtans de eerste vereiste van zijn ambt.

Een emotionele PS-vicepremier Laurette Onkelinx maakte het nog erger door te verklaren dat de koning op die manier heeft meegewerkt aan “de harmonie in ons land”. Pijnlijk. Het begrip harmonie hoort niet thuis in de verdediging van een regime dat niet eens kan rekenen op de meerderheid van het grootste bevolkingsdeel van een land.

Johan Vande Lanotte (sp.a) erkende al eerder dat bij de coalitiebesprekingen Bart De Wever geen eerlijke kans kreeg om voluit te gaan. Het is dus geen toeval dat de N-VA-voorzitter past om ooit nog deel te nemen aan dit spel. Hij weigert de koning zijn traditionele (niet eens in de grondwet omschreven) rol te laten spelen als spilfiguur bij de regeringsvorming. Dat is paradoxaal genoeg een goede zaak voor de volgende koning.

Leopold I fulmineerde tegen de “absurde grondwet” en stimuleerde de industrialisering. Voor Leopold II was de door hem verworven kolonie een uitlaatklep voor zijn absolute macht. Albert I stuurde eigenhandig meer dan één regering naar huis. Zijn zoon tekende eenzijdig de pacificatie met de Duitse bezetter. Boudewijn weigerde een wet te ondertekenen en riep ooit de “machthebbers in feite” op hun verantwoordelijkheid te nemen. Filip van België lijkt het activistische trekje van de Coburgs geërfd te hebben. “In ons land zijn er mensen, partijen die tegen België zijn en het land kapot willen maken. Ik kan u verzekeren dat ze dan met mij te maken krijgen”, liet hij zich ooit ontvallen in Story. De nieuwe koning wordt, conferatur De Standaard, stilaan “een verdelende factor”. Een koning met een ‘missie’ is het slechtste wat de monarchie kan overkomen. Wie bekommerd is om het voortbestaan van dit land, kan Filip van België als actieve medestander missen als kiespijn.

Ook als hoofd van de strijdkrachten, verlener van adellijke titels en ondertekenaar van wetten speelt de nieuwe koning nog een rol. Een democratie die de volgende vorst tegen zichzelf wil beschermen, schrapt deze taken beter uit het koninklijke takenpakket.

Het is een publiek geheim dat Filip van België liever geen modernisering van zijn ambt wil. Daarmee stapt hij in het spoor van zijn vader, lezen we in de memoires van gewezen premier Jean-Luc Dehaene. Ook Franstalig België wil niets veranderen aan het statuut van de Koning. Alle Vlaamse partijen menen echter het tegendeel. Zelfs wat de invulling van zijn eigen rol betreft, verdeelt de koning nu het land. De verdediging van het bestaansrecht van het ambt van Koning als ‘verbindende factor’ van België, blijkt stilaan een illusie. Een grondige aanpassing van de koninklijke functie is een conditio sine qua non voor het voortbestaan ervan. Zo niet wordt koning Filip van België een godsgeschenk voor de republikeinen.

Hans Brockmans, Redacteur Trends

Een koning met een ‘missie’ is het slechtste wat de monarchie kan overkomen.