Het Verdrag van Aspen

Om op internationaal niveau als jonge opstart mee te kunnen, trok The Capital Markets Company (Capco) topmanagers aan. Hoe laat CEO Rob Heyvaert deze prima donna’s met elkaar functioneren?

Zwart vindt hij een knappe kleur. Hij wijst op het zwarte vierkantje in het logo. De zetels in de vergaderkamer zijn zwart, het vast tapijt, de salontafel en de kaft van de bedrijfsbrochure. “Ons imago is ernstig, discreet en stijlvol. Net alsof we er al een hele tijd zijn,” glimlacht Rob Heyvaert (34 j.). Dat laatste is evenwel schijn, want The Capital Markets Company – kortweg Capco – werd deze zomer opgericht. De aspiraties van deze Belgische opstart waren wel van meet af aan zeer ambitieus.

“Ons doel is de McKinsey te worden van de internationale kapitaalmarkten,” zei Heyvaert enkele maanden terug. En hij onderstreepte dit met een fors opstartkapitaal van 800 miljoen frank en een negental partners van topniveau, die nu samen zo’n 19% van de aandelen in handen hebben.

Herbronning aan de Red Mountain

Eén van de eersten die toehapten, was Diederik Bostoen (43 j.), die in zeven jaar tijd met succes de afdeling private banking bij Bank Degroof uit de grond had gestampt. Deze discrete West-Vlaamse bankier leerde Rob Heyvaert kennen toen die laatste de aandelen van zijn Bornems softwarebedrijf Cimad Consultants in 1995 verkocht aan IBM – in eerste instantie 51% en daarna 100%. “Ik raadde Rob toen aan om de promotie die IBM hem aanbood met beide handen te grijpen,” zegt Diederik Bostoen.

Op 2 januari 1998 vertrok de ex-Cimad-topman naar de VS om er zijn functie als wereldwijd verantwoordelijke voor de divisie Securities & Capital Market bij IBM op te nemen. Van januari tot maart tekende hij het strategisch plan uit. Bedoeling was om de positie van de computerreus in dit snelgroeiende segment van het internationale kapitaal omhoog te stuwen van een marktomzet van 1,8 naar 7 miljard dollar. Algauw doken er echter interne spanningen op. In april nam Heyvaert voortijdig ontslag – zijn (eigengereide) stijl paste niet bij die van IBM (zie Trends, 23 april 1998).

Ontgoocheld trok

de jonge manager zich terug in zijn buitenverblijf bij de Red Mountain in Aspen (VS), om er zich te herbronnen. Niet voor lang echter. In mei polste hij Diederik Bostoen over zijn plannen om een eigen bedrijf op te starten. Prompt stelde hij hem de vraag of hij chief support partner wilde worden, met de bevoegdheid over marketing, human resources, financiën en relaties met de investeerders. “Ik viel van mijn stoel,” geeft Bostoen toe. “Dit had ik totaal niet verwacht. Ik dacht er eerder aan om de rentmeester of in-house counsellor te worden van een aantal vermogende familiale groepen in Vlaanderen. Zes weken lang heb ik getobd over dit aanbod. Op 29 juni hakte ik uiteindelijk de knoop door.”

Intussen werd grondig gebrainstormd over de slaagkansen van de firma, onder meer met topmensen als Mike Farmer, ex-CFO van de software- en adviesgigant EDS, die nu lid is van de raad van bestuur in Capco. Potentiële klanten werden bezocht, managers en consultants gescreend. Op 25 juli 1998 trok Rob Heyvaert met een achttal mensen een week lang naar Aspen om er te raften, te fietsen en te wandelen en om er gedurende een drietal dagen intensief door te werken aan een eerste businessplan. “Het Treaty of Aspen,” zo noemde hij dit document nadien.

“Dit was pure chemie,” getuigt John Owen (38 j.) die wel deelnam aan de Aspen-discussies hoewel hij nog geen contract had ondertekend. Deze Brit droeg een huizenhoge reputatie mee. Hij was hoofd operaties geweest van de afdeling Futures & Options bij Bankers Trust en had topfuncties bekleed bij zowel de Union Bank of Switzerland als IBM. In Londen had hij zelfs de pioniersjaren van Andersen Consulting meegemaakt. “Mijn eerste indruk van John was: wat een ego,” herinnert Rob Heyvaert zich. “Maar na de week in Aspen is er een mens uitgekomen.”

De Brit kreeg de functie van Europese chief client partner toebedeeld bij Capco. En hij introduceerde Roger Preece (34 j.), gewezen managing director en hoofd operaties bij de Sumitomo-bank, om de straight through processing ( STP) bij Capco onder handen te nemen. “Voor de financiële sector zijn er nog andere uitdagingen dan de huidige problemen met het jaar 2000 en de euro,” legt Rob Heyvaert uit. “Zo moet de kostprijs per transactie omlaag en moet elke transactie veiliger, transparanter en efficiënter worden.”

In die zin is STP – net zoals enterprise wide risk management in het bankwezen of real time gross settlement in de beurswereld – één van de kernconcepten die Capco aan zijn wereldwijd cliënteel wil aanbieden.

En om die markt, wereldwijd geschat op zo’n 73 miljard dollar (waarvan 33% in West-Europa en 32% in de VS), zo goed mogelijk te bedienen, was Capco verplicht om zich als jonge opstart van meet af aan aan als een internationale speler te profileren. Kantoren in Londen en Antwerpen werden geopend. Eerstdaags volgt de vestiging in New York.

Leven met onzekerheid

Eén van de conclusies uit het Verdrag van Aspen was dat Capco als projectenbedrijf zou functioneren. “Bij ons is er geen statische lijn van rapportering,” merkt Rob Heyvaert op. “Niemand brengt verslag uit aan een vaste persoon. Er wordt telkens, vanaf de lead tot de ondertekening van een contract, één projectgroep gevormd. En elk lid van deze projectgroep rapporteert aan een partner die voor de relaties met de klant instaat.”

Mogelijke wrijvingen tussen de medewerkers die moeten verkopen en degenen die het contract moeten opleveren, wil hij vermijden. Precies dat was één van de pijnpunten bij Cimad. Daarom trok hij in oktober een zwaargewicht aan als chief delivery partner: Erwin De Keyzer (45j.). Deze Franstalige Vlaming was voordien managing director bij J.P. Morgan en leidde gedurende meer dan tien jaar de IT-divisie van Euroclear in Brussel.

Elke vrijdag

komen die partners bijeen in de BSM-vergadering of black square meeting – naar het zwarte vierkantje in het Capco-logo. Daar worden de medewerkers toegewezen aan hun projectgroep. “Vanaf dag één vroeg ik me af: hoe zullen deze prima donna‘s met elkaar functioneren?” aldus Rob Heyvaert. “Maar achteraf bleek dit bijzonder goed mee te vallen. Er is niets fout met een groot ego, op voorwaarde dat je dat op tijd en stond kan opzijzetten. Alle partners zijn aandeelhouders in dit bedrijf. Zij dienen dus één gemeenschappelijk belang.”

Rob Heyvaert ondervond ook dat het voor vele topmanagers een erg aantrekkelijk idee was om zelf “entrepreneur” te kunnen worden. De reden is simpel. “Zij misten impact. Ze stelden vast: hoe goed ik ook functioneer binnen mijn organisatie, als ik er morgen niet ben dan gaat alles gewoon voort.” Daarnaast viel het hem op dat velen slechte ervaringen hadden met risico en onzekerheid. “Capco werft volop medewerkers aan. Volgend jaar moet er dus omzet zijn. Met die onzekerheidsfactor kan ik goed leven. Sommigen zien het echter te zwart in. Zij stellen zich voortdurend de vraag: wat als dit of dat niet gebeurt? Dit zorgt voor stress, nervositeit, druk en uiteindelijk slechte beslissingen.”

Ook vijf oudgedienden

van Cimad traden als partner binnen. Daaronder Lieven Van Den Brande (market operations), Eric Bohner (executive operations), Wilfried Grommen (technology competence), Pedro Matthijnssens (client relations Europe) en Luc Philippi (project delivery). “Bij Cimad begonnen we de problemen pas op te lossen toen ze zich voordeden,” aldus Rob Heyvaert. “Nu probeer ik te anticiperen. Cimad groeide ook vooral contract per contract. Hier is er nu al een management dat erop gericht is om op wereldwijde basis te opereren.”

Capco heeft nu al iets meer dan vijftig werknemers aangeworven. Dit aantal stijgt nog elke week. Voor alle werknemers werd een aandelenoptieplan uitgewerkt – goed voor 10% van de aandelen. Het Brusselse advocatenbureau Loeff Claeys Verbeke en de Londense afdeling van Ernst & Young zorgden voor de blauwdruk van dit plan.

Daarnaast werd nog eens 10% van de aandelen gereserveerd voor de “externe” partners van Capco. Eén zo’n partner is het Britse Thomas Murray, een ratingbureau dat de activiteiten en capaciteit van banken en financiële overheden op de internationale kapitaalmarkten evalueert. Met dit bedrijf sloot Capco een exclusieve IT-alliantie. Een andere partner die toehapte, is Lou Burnett, een internationaal erkend executive searcher binnen het bankwezen.

Zelf houdt Rob Heyvaert nog iets meer dan 50% van de aandelen in bezit. “Ik ben bereid dit belang nog verder te laten zakken,” zegt hij. “Zoveel als nodig is voor het bedrijf.” Momenteel zoekt Capco nog ijverig naar een chief strategy partner en een chief client partner voor de activiteiten in de VS.

“Juridisch is Capco nog maar een start-up,” zegt Diederik Bostoen. “Maar als je de kwaliteiten van onze topmedewerkers bekijkt, beschikken we al over meer dan driehonderd jaren ervaring.”

Rob Heyvaert ziet het zo: “Ik heb met Capco getracht het beste van beide werelden te bieden: we zijn een opstart, maar toch functioneren we al in een vaste cultuur en structuur. Het grote overlevingsrisico heb ik daarin zoveel mogelijk proberen in te bedden.”

PIET DEPUYDT