De socialistische en liberale vakbond houden morgen een actiedag. Dat betekent stakingen en eventueel bezettingen van bedrijfsterreinen. Specialist sociaal recht Herman Craeninckx waarschuwt: “Dat is zeer slecht voor het imago van België als investeringsland.”
Herman Craeninckx, advocaat bij Stibbe, is als specialist arbeidsrecht betrokken geweest bij tal van sociale conflicten en herstructureringen (o.a. Bosch en Sabena Technics en recentelijk de Brusselse producent van autokatalysatoren Johnson Matthey).
De voorbije jaren heeft Craeninckx het sociale klimaat zien verzieken. “Ik erger mij aan het steeds stroever verlopende sociaal overleg, op alle niveaus. Vakbonden blijven de bevoorrechte partners bij sociaal overleg, maar ze stellen zich steeds radicaler op en dat is slecht voor ons imago. Neem de stakingsacties. In België kunnen we spreken van een absoluut stakingsrecht. Ik heb niets tegen werknemers die het werk neerleggen, maar de uitoefening van het stakingsrecht gaat meer en meer samen met andere acties zoals een bedrijfsbezetting, een blokkade van een bedrijventerrein of het opsluiten van kaderleden en consultants. Een bezetting is eigenlijk onwettelijk, omdat afbreuk gedaan wordt aan een aantal fundamentele rechten. Zoals het recht op arbeid van de werkwilligen. Die moeten worden binnengelaten.”
Craeninckx benadrukt dat het stakingsrecht in België op zich al zeer ruim is. Er is niet alleen het recht om het werk neer te leggen, maar ook het recht om anderen door passieve acties ervan te overtuigen om te staken. “Zoals een werkgever zijn werknemers mag proberen te overtuigen om te werken.”
Naast het recht op arbeid wordt ook het recht op eigendom en handel aangetast als leveranciers het bedrijven niet meer binnenkunnen. “En dan heb ik het nog niet over de vrijheidsberoving waarbij de top van het bedrijf wordt opgesloten.” Craeninckx maakte dat het voorbije jaar zelf twee keer mee. “Het is een gewoonte geworden dat de politie niet tussenbeide komt tenzij er fysiek geweld wordt gebruikt. Daarmee slaat België een mal figuur. Als ik gevraagd word om een collectief ontslag te begeleiden, krijg ik zeker van Angelsaksische bedrijven als eerste vraag: ze gaan ons toch niet opsluiten?”
Eenzijdig verzoekschrift onder druk
Bedrijven proberen stakingen en bezettingen steeds meer te breken door een eenzijdig verzoekschrift van de rechter te vragen. Die kan stakersposten verbieden op straffe van een dwangsom. Craeninckx: “Tot voor twee jaar was dat geen probleem, maar nu zie ik dat rechters meer en meer vragen om de tegenpartij te horen. Met een eenzijdig verzoekschrift kan men de staking binnen de 24 uur breken, bij een tegensprekelijk debat verlies je een dag. Al is dat niet altijd slecht voor de werkgever, want de vakbonden moeten dan uitleggen waarom ze staken. Vaak lijkt er niet echt een reden te zijn.”
Ten slotte ergert Craeninckx zich aan een nieuwe trend: arbeiders die zeer traag werken of het werk een tijdje neerleggen, opnieuw beginnen te werken, daarna opnieuw stoppen. “In het Frans noemt men dat les grêves perlées. Ik ben van het principe dat je ofwel werkt, ofwel niet. Het kan niet dat een productie van 100 terugvalt op 20. Wie de arbeidsovereenkomst niet meer uitvoert, heeft geen recht op loon.”
ALAIN MOUTON
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier