HET MOET ALLEMAAL VEEL SIMPELER

“De overheid probeert nu mensen aan te zetten om ondernemer te worden. Dat is een faliekant scenario. Je kan met piqûren geen ondernemers maken. Je moet een omgeving scheppen waarin ondernemen gemakkelijk wordt. Als iemand het dan in zich heeft, komt het er wel uit.

“RSZ, boekhouding, aandelen voor het personeel… voor een klein bedrijf moet het veel simpeler kunnen. Toegang tot kapitaal. Voor een subsidie kan Frucon nergens meer terecht. Zodra iemand met een zeker vermogen een participatie van meer dan 25 % neemt, word je beschouwd als een grote onderneming. Je kunt dan wel nog subsidies aanvragen, maar aan de criteria voor grote bedrijven. Als business angel word je zo bestraft. En ook als bedrijf, want het is niet omdat meneer Kaesteker via zijn holding 350.000 euro in jou investeert, dat je daarom geniet van de macht van zijn bedrijf.

“Ook leuk: na drie jaar als zelfstandige regulariseert de RSZ je bijdrage. Als je niet genoeg hebt afgedragen, leg je dan bij en sta je effen. In het vierde jaar heeft Frucon het moeilijk. Ik deel mijn wedde door twee. Resultaat: mijn sociale lasten zijn nu 50 procent van mijn inkomen. Want mijn RSZ wordt berekend op het inkomen van drie jaar geleden, zelfs al heb ik mijn regularisatie betaald. Dat kan toch niet?

“De werknemers waren bereid zich flexibeler op te stellen. Maar wettelijk kon ik ze niet een tijdje voor een lager loon laten werken. Ik mocht ze alleen ontslaan en ze een ander contract geven. Tja, dan wil niemand meer. Als mijn schoonbroer in de VS met zijn mensen akkoord gaat om de weddes twee jaar een kwart te verlagen, dan kan hij dat direct doen, overnight. Hij kan een contract opmaken en ze beloven hun dat geld binnen twee jaar terug te geven, met tien procent erbij voor iedereen die zijn duit in het zakje doet. Dat creëert dynamisme, want er is iets te verdienen binnen twee jaar. Dat kan je hier niet doen.

“Of je hebt maar voor vijf maanden geld meer. De groep wil doorgaan tot het bittere einde. In België moet je dan zeggen: we gaan samen tot het bittere einde, maar hier is alvast jullie ontslagbrief, want als het verkeerd loopt, dan moeten we toch zorgen dat we juridisch in orde zijn. Anders heb je het geld niet om de mensen hun ontslagvergoeding uit te betalen. Dat gaat natuurlijk niet. Je moet dus maanden op voorhand ophouden.

“Maar in de States roep je je groep samen – mijn schoonbroer heeft het twee keer moeten doen – en leg je ze uit tot wanneer je iedereen kan betalen. En je vertelt ze hoe je het tij nog denkt te keren. Iedereen akkoord? We gaan ervoor. Tot de laatste dag. En als er op de voorlaatste dag een grote bestelling binnenkomt, dan werk je gewoon door. Anders, no hard feelings. ”