Het grote stilzwijgen

Gezien de gerechtelijke procedures hullen de betrokken personen zich in stilzwijgen. SBTG-bestuurder Jean-Luc Dehaene – ex-premier – wil zelfs niet off the record spreken. Alleen gewezen bestuurder Gerard Van Acker heeft daar geen problemen mee. Hij is dan ook de enige niet gedagvaarde bestuurder. Gerard Van Acker: “Er was bij de cijfers die de groep publiceerde altijd veel flou artistique. Betrouwbaar waren die zeker niet. Toen ik daar in 2001 bestuurder werd, trachtte ik op het niveau van de Verenigde Malderse Compagnie NV een eerste serieuze geconsolideerde jaarrekening te laten maken. Dat bleek onmogelijk en was de reden waarom ik begin 2002 ontslag nam. Tot woede van Hendrik Seghers.”

Uit onze rondvraag blijkt dat voormalige medewerkers de onregelmatigheden bij de Seghers Better Technology Group niet ontkennen, maar ze blijven meestal op de vlakte. “De cijfers zijn toch nagekeken door twee revisoren,” oppert de vroegere hoofdboekhouder Luc Lieven. Een vroegere topman van de financiële dienst gaat verder: “Toen ik daar in 2001 toekwam, trachtte ik een serieuze boekhouding op poten te zetten. Dat bleek onmogelijk en constant werd ik door Seghers tegengewerkt. Uiteindelijk mocht ik zelfs geen contacten meer hebben met de banken. Wat in mijn positie niet kon. Zelfs de advocatenkosten gemaakt voor de processen tegen journalist Pascal Dendooven en Luc Vriens werden in de boekhouding geactiveerd. Op zeker ogenblik heb ik tegen de twee revisoren gesteld dat hun gedrag een schande was voor hun beroep. Waarna ik op de raad van beheer van de groep stelde dat die cijfers niet klopten. Alleen Hilaire Roos en Gerard Van Acker steunden mij. De anderen, onder wie Jean-Luc Dehaene, kozen de kant van Seghers.”

Een verhaal dat door een aantal betrokkenen deels wordt bevestigd. Een ex-bestuurder: “Wie in het bedrijf onder het personeel wat rondvroeg naar de cijfers, kreeg binnen het uur allerlei verschillende getallen voor bijvoorbeeld het nettoresultaat. Je wist dat het niet klopte, maar hoe het juist was, wist je ook niet. Ik denk dat zeker de revisoren een groot probleem gaan hebben. En ontslag nemen uit de raad van beheer was gevaarlijk. Seghers bedreigde je dan met processen zoals tegen Vriens en dat kon ik mij gezien de kosten niet permitteren. Bovendien verdiende ik via de groep een inkomen, nodig om mijn gezin te onderhouden.”

Ook Yves De Poortere (ex-CS2), die in opdracht van VMC in 2002 de faling nog trachtte te vermijden, ondervond problemen: “Ik heb toen veel moeite gehad om de cijfers op te kuisen via het massaal afboeken van activa.” Een insider uit die periode: “Al na een week had hij hierover ruzie met Seghers.”

Ook de revisoren Roger Tiest en Frans Samyn van BDO wilden weinig reactie geven. “Wij staan achter ons werk daar en zullen voor de rechtbank aantonen dat ons niets te verwijten valt. Bovendien is het belangrijk dat men onze verklaringen bij de jaarcijfers goed leest,” klinkt het daar. In hun verklaringen bij de jaarcijfers stelden ze steeds dat die een getrouw beeld gaven van de toestand van de groep. Hendrik Seghers, die voorheen stelde schrik te hebben voor het gerechtelijk onderzoek, lijkt er nu gerust in te zijn. Zijn oud verhaal, waarbij alle schuld wordt geschoven richting de banken, ex-kaderleden en medebestuurders, blijft gelden.

WVD n