Het garantielabel van Nyrstar

Bedrijven lopen dezer dagen de deur plat van Euronext Brussel. Na het beursgeweld uit de financiële sector (Fortis) en de medische sector (Arseus), is het nu de beurt aan de industriële sector. Het zinkbedrijf Nyr- star solliciteert de beleggers, en wil zowat 2 miljard euro ophalen. Vertrouwen in het bedrijf, zijn mensen en de markt heten bij een beursgang de ingrediënten te zijn die een succes moeten garanderen. Met Nyrstar zit dat wel snor, zo op het eerste gezicht. Het bedrijf heeft enkele garantielabels in de aanbieding, waarvan de twee bekendste Umicore en Julien De Wilde heten. Umicore heeft ervaring met het naar de beurs brengen van afgesplitste bedrijven. In 2005 bracht het de koperdivisie Cumerio al succesvol naar Euronext Brussel. Amper dertig maanden later is Cumerio niet meer op de beurstabellen te vinden, wegens opgekocht door Norddeutsche Affinerie. Mét een fikse meerwaarde voor de beleggers.

Menig belegger hoopt allicht op een gelijkaardig lucratief scenario voor de zinkdivisie Nyrstar. Het is eigenlijk verbazend hoe sexy Nyrstar vandaag gepercipieerd wordt. In een niet eens zo ver verleden heette Nyr-star nog Vieille Montagne, dat in 1990 door Umicore -dat toen nog de oubollige naam Union Minière droeg- werd overgenomen.

Dat Nyrstar sexy is, mag deels ook op het conto van zijn voorzitter worden geschreven. Julien De Wilde is een klasbak, die er eerder ook in slaagde om als CEO het staalkoordbedrijf Bekaert in een meer hedendaags jasje te hullen. Dat de operatie lukte, is vandaag af te lezen aan het internationale institutionele aandeelhouderschap, dat sinds 2002 – het aantreden van De Wilde bij Bekaert – nagenoeg verdubbelde. Op 10 mei 2006 gaf hij op 61-jarige leeftijd de fakkel bij Bekaert door aan toenmalig CFO Bert De Graeve. Maar De Wilde liet meteen al verstaan dat hij er niet aan dacht om met pensioen te gaan. “Op mijn leeftijd stoppen zou fout en absurd zijn”, aldus De Wilde in zijn ‘afscheidsinterview’ met Trends (11 mei 2006).

De burgerlijk ingenieur Scheikunde werkte eerder 18 jaar voor Texaco, en was bij Recticel een jaartje hoofd research & business development. Hij trok daarna naar Alcatel voor een carrière van 13 jaar. Daar bracht hij het als Belg tot lid van het Executive Committee in Parijs. Loyaliteit is geen ijdel woord voor De Wilde. Honkvastheid ook niet, zou de argeloze waarnemer gemakkelijk kunnen opwerpen. Julien De Wilde woont nog steeds in Wetteren, waar hij in 1944 ook geboren werd. Toch is net De Wilde er een groot pleitbezorger van om niet de eigen kerktoren als maatstaf te nemen.

Ook nu richt hij met Nyrstar het blikveld naar de nieuwe economieën: Brazilië, India en China. “Een onderneming moet zijn groei bewerkstelligen waar die groei zit”, zegt Julien De Wilde in een telefonisch gesprek tussen de talrijke roadshows ter voorbereiding van de beursgang door. “Ik ben inderdaad zeer druk bezig, volgens mijn vrouw te druk, maar ik amuseer mij”, lacht De Wilde. Van het voornemen om meer golf te gaan spelen – hij had ooit een handicap van 15 – of weer meer te gaan lezen is dus weer niks in huis gekomen.

Zoals bekend brengen de aandeelhouders Umicore en Zinifex alle aandelen naar de beurs. De Wilde gelooft niet dat het anders werken is voor een voorzitter indien het bedrijf geen referentieaandeelhouder heeft. “Dat zou u me binnen een jaartje moeten vragen, maar in wezen wijzigt dat de rol van een voorzitter niet. Hij dient erop toe te zien dat alle aandeelhouders gelijkwaardig worden behandeld, en dat de leden van de raad van bestuur efficiënt kunnen besturen.” In die raad van bestuur zitten met Karel Vinck, Ray Stewart en Roland Junck, enkele vertrouwde gezichten van De Wilde.

Achter het vertrouwenwekkende gezicht van Julien De Wilde dat hem, mede door de grijze haren, het aura van een lieve grootvader geeft, schuilt een man die weet wat hij wil. “Een zeer sterke persoonlijkheid en uiterst rechtlijnig”, klinkt het bij mensen die van nabij met De Wilde hebben gewerkt. “Hij kwam daardoor wel eens in aanvaring met de vakbonden, maar schuwde ook de confrontatie niet met politici die zijn weg kruisten. Op zulke momenten durfde hij zelfs zeer ongezouten zijn mening te ventileren, op het cassante af.”

Dat ondervonden ook de Bekaertanalisten die destijds met hem van mening durfden te verschillen. Menig analist kreeg de woorden “Als je het dan toch beter weet…”, toegeworpen. Toch is het respect voor de man groot, ook bij mensen die vaker met de kleinere kantjes van De Wilde werden geconfronteerd. “Hij is dan ook een buitengewoon handig en verstandig man”, nuanceert baron Paul Buysse. Hij werkte, als voorzitter van de raad van bestuur bij Bekaert, jaren met De Wilde samen. “Julien slaagt erin om in geen tijd zijn weg te vinden in grote complexiteit. Hij voelt zich als een vis in het water bij moeilijke en ingewikkelde dossiers. Zijn bijbel heet ‘The Effective Executive’ van Peter Drucker, wat hij om de zoveel tijd weer eens herleest.”

Lieven Desmet