Het fundamenteel Vlaams dilemma

Ook een door de Belgische politieke wol geverfd man als Johan Vande Lanotte krijgt de knopen van het Belgische politieke kluwen dus niet ontward.

Het Oostends sp.a-boegbeeld doet erg zijn best maar heel zijn lichaamstaal verraadt ontgoocheling en mislukking. Nieuwe verkiezingen lijken hoe langer hoe onvermijdelijker.

Terwijl de financiële markten zorgvuldig en veel scherper dan ooit risicoposities inschatten (sommigen noemen dat dan speculatief gedrag), komt door de totale politieke verkramping ons land stilaan maar zeker in het vizier.

Tijd om even stil te staan bijhét fundamentele probleem voor Vlaanderen, een probleem waar tot nu toe overigens al te weinig aandacht naar toe ging.

Vlaanderen is de rijkste regio van België. Per definitie zal Vlaanderen dan ook de meeste averij oplopen als er een financieel-economische crisis over ons heen komt waaien. Vanuit dezelfde optiek heeft Vlaanderen er alle belang bij dat er een deugdelijk sociaal-economisch en budgettair beleid gevoerd wordt.

Noodzakelijke ingrediënten daarvan zijn, onder meer, evenwichtige sanering van de begroting (met nadruk eerder op besparingen), oog voor het ondernemingsklimaat en het concurrentievermogen en bereidheid tot correcties in de structuren van onze arbeidsmarkt en sociale zekerheid. In Vlaanderen is de bereidheid om die thema’s ernstig te nemen veel groter dan in Wallonië.

Laten we even de hypothese maken dat Vlaanderen er in lukt om echte slagen thuis te halen inzake herziening van de financieringswet naar meer regionale verantwoordelijkheid toe, inzake BHV en inzake verdere bevoegdheidsverdelingen.

We geven toe, dit is een heroïsche hypothese, maar goed, stel dat … Onvermijdelijk zal dit er toe leiden dat het Wallonië van de PS een erg strakke houding inzake het algemeen economisch beleid zal innemen. Voor wat hoort wat, nu méér dan ooit.

Vlaanderen zet zich dan best krap voor een non omtrent eender welke ernstige besparingen en omtrent hervorming van de arbeidsmarkt en sociale zekerheid. Enkel belastingsverhogingen allerhande zullen dan nog bespreekbaar zijn in het kader van budgetingrepen.

Vlaanderen zit hier dus met een enorm dilemma opgezadeld. Doordrukken op zeer terechte communautaire eisen dreigt ons financieel-economisch bestel verder te verlammen. En dat op een moment dat de onfrisse wind van de eurocrisis ook hier stilaan opduikt.