Collin Morikawa maakte indruk met zijn overwinning in de British Open. Hij wordt dan ook getipt als kandidaat voor de gouden medaille op het Olympisch toernooi in Tokio. Voor de Amerikaan zou goud een bijzondere betekenis hebben, want de Spelen vinden plaats in het land waar hij zijn roots heeft.
De winnaar van de Britse Open, afkomstig uit Los Angeles en opgeleid aan de Universiteit van Californië in Berkeley, is nog maar 24 en iets meer dan twee jaar profspeler. Maar een onbekende is hij niet. In 2020 won Morikawa als kersverse profspeler het PGA Championship. Zijn zege op het gevreesde parcours van de Royal St George is dus zijn tweede grandslamtrofee, waardoor hij op de wereldranglijst naar de derde plaats kon klimmen.
Morikawa is best wel een unieke speler. Hij etaleert niet de fysieke kracht van stormrammen als Jon Rahm, Bryson DeChambeau, Brooks Koepka en Dustin Johnson. Hij beheerst het korte spel niet zoals Jordan Spieth en heeft niet het charisma van Phil Mickelson. Maar hij is wel behoorlijk goed in alle onderdelen van het spel en heeft dus geen achilleshiel. Met de ijzers is hij heel precies. Zijn bal lijkt altijd op de juiste plaats te belanden, en op het juiste moment. Maar de jongeman met Japanse roots is vooral mentaal onwrikbaar, waardoor hij elke situatie op een intelligente manier kan inschatten en beheersen, en daardoor ook een grote precisie in zijn spel kan leggen.
Hij kwam voor het eerst in zijn jonge carrière aan de afslag van de British Open en had nooit eerder op een echte linkscourse gespeeld. Maar hij won met de autoriteit die je van een veteraan verwacht, nooit in paniek maar altijd ijzig sereen, als liet hij zich leiden door een soort stille kracht. Zelfs als hij onder hoge druk kwam te staan, vond Morikawa telkens weer de juiste oplossing, ondanks de hoge complexiteit van de mythische links in het graafschap Kent. De Zuid-Afrikaan Louis Oosthuizen, lange tijd aan de leiding, werd er zowaar moedeloos van.
Natuurlijk voorspellen waarnemers een grote toekomst voor de Japanse Amerikaan. Twee majors, een WGC en twee toernooien van de PGA Tour in twee jaar tijd: het zijn geen toevalstreffers. Zoals Morikawa straks dus kan bewijzen in het Olympische toernooi.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier