Marine Le Pen, de topvrouw van het Franse rechts-populistische Front National, heeft geen enkele band met de leefwereld van de verliezers van de globalisering, haar belangrijkste kiespubliek. Ze groeide op in het beschermde en knusse bourgeoismilieu, dat ze in haar partijprogramma misprijst en uitspuwt.
Une bobo chez les fachos luidt de ondertitel van de biografie die Renaud Dély, de hoofdredacteur van het weekblad Marianne, schreef over Marine Le Pen. Ze groeide op in het familiale domein van Montretout Saint-Cloud, in een chique buitenwijk van Parijs. Vader Jean-Marie, de zoon van een Bretoense visser, had fortuin vergaard door een erfenis van de steenrijke cementboer Hubert Lambert. Moeder Pierrette Lalane, later gescheiden van haar echtgenoot, bracht een aanzienlijke vastgoedportefeuille mee.
Als student rechten liet Marine zich vooral opmerken met feestvieren en champagne drinken. Studeren was niet aan haar besteed. Pogingen om een eigen advocatenpraktijk op te richten, gaf ze al snel op, want ze kon nauwelijks klanten ronselen. Ze werd opgevist door haar vader en kreeg vanaf 1998 de leiding over de juridische dienst van het Front National. De juridische top werd met harde hand opzijgeduwd. Dat gebeurde de volgende jaren wel meer. Bij Front National zwaaide één man de plak: Jean-Marie Le Pen. Als Marine mee haar stempel wil drukken in de partij, worden de getrouwen van Jean-Marie een voor een weggezuiverd.
Begin mei 2015 was het de beurt aan haar vader zelf. Tijdens een vergadering van het politieke bureau werd Jean-Marie Le Pen weggestemd, na de zoveelste antisemitische uitschuiver. Die vergadering is een van de beste passages in het boek, doorspekt met het rauwe taalgebruik van de extreemrechtse partijleden. “Ouwe zakken worden weggepromoveerd ten voordele van jonge lullen”, fulmineerde Jean-Marie Le Pen. Een uithaal naar de ‘hoofdideoloog’ van de partij, Florian Philippot.
Philippot werd, samen met zijn broer Damien, de belangrijkste vertrouwenspersoon van Marine Le Pen. Volgens de auteur was dat alweer een teken van zwakte bij de topvrouw van Front National. Dély schetst een intellectueel en ideologisch weinig snuggere vrouw met weinig werkkracht. Haar positie in de partij dankt ze aan haar naam. Een nuttige aanvulling bij dit boek zou daarom een onderzoek zijn over deugdelijk bestuur bij het Front National. In de partij zwaait de familie de plak. Familieleden, die elders niet aan de bak komen, worden via diverse lucratieve baantjes opgevist.
Die familiale band werd ook hechter door de verkettering van Jean-Marie Le Pen en zijn ideologie. Marine was nauwelijks acht jaar toen begin november 1976 een bom ontplofte in hun woning. Het duurde enkele minuten vooraleer de drie dochters zekerheid hadden dat hun ouders de aanslag hadden overleefd. Dat trauma creëerde een decennialange hechte band tussen Marine en haar vader. Toen Jean-Marie in 2002 tot grote verrassing de tweede ronde van de presidentsverkiezingen haalde, volgden zware bedreigingen. Marion Maréchal-Le Pen, de nicht van Marine, toen nauwelijks 12, werd telefonisch met ontvoering bedreigd.
Renaud Dély. La vraie Marine Le Pen. Une bobo chez les fachos. Editions Plon, 2017. 182 blz., 14,90 euro
Wolfgang Riepl
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier