HET EINDE VAN DE ZWETENDE TRADER

“Buy, buy, sell”, zegt een mechanische stem uit een toetsenbord op een bureau in een tradingzaal. Ze gaat bijna verloren in de herrie van de traders. Ondanks haar bevelende toon geeft de computerstem geen instructies, ze zegt gewoon welke acties ze onderneemt terwijl ze sneller dan de bliksem derivaten verhandelt.

Het is een symbiose van mens en machine. Frank, een optietrader die van het algoritmische tradingsysteem op de computer gebruikmaakt, voert voortdurend parameters in. In het flikkerende licht van acht computerschermen gidst Frank de computer terwijl hij zijn buikgevoel gebruikt om de stemming op de markt in te schatten. Toch is hij maar een passieve waarnemer van de meeste transacties die de computer uitvoert.

Computertrading staat gewoonlijk voor hogesnelheidstransacties, waarbij firma’s geld trachten de verdienen door prijsverschillen te lokaliseren en sneller te reageren dan hun rivalen. Daarvoor zijn snelle computers nodig die zich zo dicht mogelijk bij de beurzen bevinden en slimme algoritmen die in miljoensten van een seconde bepalen wanneer gekocht of verkocht moet worden.

Maar sommigen voorspellen de teloorgang van de algoritmische handel. In augustus 2012 crashte de hogesnelheidstrader Knight Capital amper enkele uren nadat een nieuw algoritme in zijn systeem op hol was geslagen en tegen een schrikwekkend tempo een verlies van 440 miljoen dollar had opgestapeld.

Gemeten aan de winsten en het aandeel van de totale handel dat gedreven wordt door hogesnelheidstraders, lijkt de elektronische handel er eveneens op achteruit te gaan. Getco, een grote hogesnelheidsfirma, verdiende in 2012 slechts 16 miljoen dollar, tegenover 430 miljoen in 2008. De invloed van dit soort trading op de markt neemt ook af. Tussen 2008 en 2012 namen de hogesnelheidstraders in de Verenigde Staten nog twee derde van alle aandelentransacties voor hun rekening, tegen 2013 was dat gedaald naar zowat de helft.

Maar wie alleen op die vaststellingen afgaat, begrijpt niet dat computertrading gemeengoed geworden is. De hogesnelheidsfirma’s gaan er niet op achteruit omdat de computers minder verhandelen, maar omdat investeringsbanken, makelaars en fondsmanagers er tegenwoordig ook gebruik van maken.

2014 wordt waarschijnlijk het jaar waarin de computers zich buiten de aandelenhandel begeven en de macht grijpen in sommige van de grootste kapitaalmarkten ter wereld: die van de overheids- en bedrijfsobligaties en van de kredietderivaten, rente- en deviezenswaps.

Voor investeringsbanken heeft de verschuiving naar elektronische platforms voor- en nadelen. De elektronische handel leidt tot krappere marges en winstcijfers en bevoordeelt de grootste banken. De grote verliezers zijn de traders met bezwete hemden, wier aantallen en lonen al scherp gedaald zijn.

De auteur is redacteur voor de banksector van The Economist

Jonathan Rosenthal