Het belang van auditieve orgasmes

We mogen samen met collega’s aanschuiven bij Guillaume Chabin, commercieel directeur voor West-Europa bij Ferrari. Het gesprek gaat over de toekomst, en de onvermijdelijke elektrische auto. De heer Chabin zucht, want hoewel hij dat officieel niet mag declareren, ziet hij een elektrische Ferrari zelfs in de verre toekomst niet zitten.

Groot gelijk heeft hij. De auto is altijd een kwestie van emotie geweest, zeker als het om het exclusievere soort gaat. We betrappen er onszelf geregeld op als we eens zo’n pareltje meekrijgen voor een test – gelukkig als een kind, ja toch. We nemen een vriend van een vriend die heel toevallig Ferrari-fanaat is mee voor een rit, en dan is het eerste wat we doen inderdaad: de V8 of V12 eens laten grommen, met kleine maar niet minder intense voetafdrukjes op het gaspedaal. Noem het gerust een auditief orgasme. Guillaume Chabin: “Tja, hoe dat dan zal moeten klinken in een elektrische… heu… sportwagen.”

Het gesprek ontspint zich op amper een paar meter van de nieuwe Ferrari F458 Italia, die in een glimmend en verrassend geslaagd geel op de Ferrari-stand van het recente autosalon staat. Een stel wielen dat de best gezellige keuvel met de heer Chabin eigenlijk compleet overbodig maakt. Immers: geen machine die scherper illustreert dat het achter het stuur helemaal rond emotie draait, wat de doemdenkers over klimaat en mobiliteit van deze wereld ook mogen beweren, met of zonder gelijk.

Heerlijke contouren heeft deze opvolger van de F430, waar in het universum van de puristische autoliefhebber zo lang naar werd uitgekeken. Uiteraard uit de collectieve pen gevloeid van de mirakeldesigners van Pinin- farina, maar ook technisch bijzonder knap vormgegeven.

Immers, en nu proberen we niet al te technisch te gaan: deze machine bulkt van down- force. Die neerwaartse druk, gecreëerd door de luchtstroom over en onder de auto, die het vliegtuig met de wielen tegen de grond houdt, zoals bij formule 1-auto’s. En wat zo opmerkelijk is? Dat gebeurt niet met spoilers en vleugels die vanaf een bepaalde snelheid tevoorschijn komen, maar met allerlei vormen en welvingen in het koetswerk, en luchtspleten die de wervelstroom, helemaal afhankelijk van de snelheid, in de juiste dosis in juiste banen leiden. Dat Ferrari en Pininfarina dat op zo een opperhemelse manier wisten te verzoenen met een verblindende schoonheid, is op zich al een krachttoer. En over het rijgedrag hoeft u zich helemaal geen bedenkingen te maken, als u weet dat ene Michael Schumacher van begin tot einde bij het project betrokken was.

+ De ultieme brok emotie

– Niets zinnigs kunnen bedenken…

Jo Bossuyt