HET AMERIKAANSE VOORBEELD?

NADRUK OP BESTRIJDING ILLEGALEN.

Veel Europeanen die voorstander zijn van een nieuw migratiebeleid verwijzen naar de Verenigde Staten. De green card – een werk- en verblijfsvergunning – roept het beeld op van het immigratieland dat de Verenigde Staten is. Op het Vrijheidsbeeld staat “Give me your tired, your poor, your huddled masses yearning to

breathe free”.

Maar de Verenigde Staten vandaag is ook de Berlijnse muur die wordt opgebouwd langs de Amerikaans-Mexicaanse grens. De ruim 7000 man sterke Border Patrol die in september van dit jaar vier Mexicanen neerschoot, waarvan twee dodelijk. Nachtkijkers, helikopters, een willekeurige en agressieve aanpak. Het Vrijheidsbeeld lijkt ver af.

“Onze immigratiewetgeving is fel verstrengd,” zegt Ellen Yost, immigratie-advocaat, gespecialiseerd in zakenimmigratie, bij Griffith & Yost in het Noord-Amerikaanse Buffalo. “Volgens het Congres zijn er te veel illegalen. Daardoor ligt de nadruk steeds meer op het buitenhouden van migranten.” De VS reguleert zijn migratie via het vastleggen van quota. In 1990 werd de limiet verhoogd tot 700.000. “Toen werd ook de voorkeur gegeven aan de hooggeschoolde en rijke migranten, de ongeschoolden werden geëlimineerd,” zegt Ellen Yost.

In 1996 aanvaardde het Huis van Afgevaardigden de erg strenge Illegal Immigration Reform and Immigrant Responsibility Act. “Nu we geen Russen meer hebben, zijn de migranten de nieuwe zondebok geworden,” zegt Ellen Yost. “Als je zes maanden met ongeldige papieren in de VS verblijft, dan mag je drie jaar lang niet meer binnen. Een jaar ongeldig aanwezig geeft tien jaar verbod. Voor een ernstig misdrijf word je in principe levenslang geweigerd. Een persoon die dertig jaar met een green card in de VS was, veroorzaakte een dodelijk ongeval terwijl hij dronken reed. Hij werd veroordeeld en als hij de VS verlaat, bestaat de kans dat hij niet mag terugkomen.” Migranten kunnen geen beroep doen op een pro deo-advocaat en hebben ook geen recht op sociale zekerheid.

Om de nieuwe wet te doen werken, moet worden nagegaan wanneer iemand is binnengekomen en wanneer hij weer is buitengegaan. Ellen Yost: “In 1997 zijn via het Buffalo District Office 37,5 miljoen mensen, hoofdzakelijk Canadezen, de VS binnengekomen. Canada heeft een vrijhandelsovereenkomst, maar plots is er geen vrij personenverkeer meer. De immigratiedienst van Buffalo heeft de nieuwe wet onuitvoerbaar verklaard en blijft de oude procedure volgen.”

Voor de migranten die moeten worden teruggestuurd, zijn er opvangcentra. In vergelijking is het Transitcentrum 127bis in Zaventem een luxehotel. Veel centra zijn uitbesteed aan privé-vennootschappen die het niet nauw nemen met de levensomstandigheden. Wegens plaatsgebrek worden sommige illegalen vastgezet in federale gevangenissen tussen criminelen. Bezoekrecht van advocaat of familie is er niet. En wie van een land komt waar geen terugkeer naar mogelijk is, Cuba of China bijvoorbeeld, zit daar levenslang.

GUIDO MUELENAER