Het Amerikaanse gelijk

Het voorbije weekend stond de tweejaarlijkse confrontatie tussen Europa en de Verenigde Staten op het programma, en de Amerikanen hebben het tij kunnen keren. In Kentucky, op het parcours van de Valhalla, konden ze vermijden dat Europa de felbegeerde Ryder Cup voor de vierde keer op rij zou winnen.

Na een indrukwekkende start in de doubles moest het Amerikaanse team van kapitein Paul Azinger nog vier en een halve punt veroveren in de singles om het toernooi te winnen. Met nog twaalf spelletjes te gaan, kregen de Amerikanen meteen uitzicht op de overwinning, en de beslissing viel in de achtste wedstrijd toen Jim Furik het haalde (2&1) van de Spanjaard Miguel Jimenez.

Vrijdagavond, na de eerste acht doubles, hadden de Amerikanen al een stevige voorsprong (5 1/2 tegen 1/2) en gaven ze vooral blijk van een nooit geziene samenhang in het team. In die Amerikaanse ploeg was er een speler met 3 1/2 punt (Hunter Mahan) en hadden zes andere deelnemers 2 1/2. Bij de Europeanen haalden de Engelsen Ian Poulter en Justin Rose 4 en 3 punten binnen, maar was er voorts maar een speler met 2 1/2, de Ier Graeme McDowell. De Ier Padraig Harrington, de Spanjaard Sergio Garcia en de Engelsman Lee Westwood, van wie werd verwacht dat ze de sterkhouders van de Europese ploeg zouden zijn, finishten heel bescheiden met 1, 1/2 en 1…

Voor de afslag van het toernooi had de Amerikaanse kapitein Azinger nog gezegd dat het moeilijk zou worden zonder Tiger Woods, maar uiteindelijk leek het dat zijn afwezigheid misschien wel een omgekeerde effect had. Zonder de nummer een van de wereld in hun ploeg speelden de Amerikanen heel ongeremd. Dat is de magie van de Ryder Cup: als golf een teamsport wordt, is het niet noodzakelijk het individuele talent dat het verschil maakt. Het neemt niet weg dat Tiger Woods permanent contact hield met zijn boezemvriend Azinger: hij stuurde hem voortdurend sms’jes met tips en indrukken, en ‘s avonds hingen ze heel lang aan de telefoon.

De sfeer op Valhalla was van bij het begin heel gespannen. Er waren maar weinig Europese supporters meegereisd, terwijl Azinger het publiek zelf ging vragen om zich te laten horen, misschien zelfs te juichen bij iedere gemiste slag van de tegenstander. Meer was niet nodig om de Ryder Cup opnieuw onder te dompelen in die giftige sfeer die we al kenden van de voorbije edities, want de Europeanen beschouwen zo’n gedrag als heel onsportief. “Maar in Europa applaudisseert het publiek ook als we een slag missen”, zei Azinger, die vond dat de 40.000 toeschouwers lang het parcours zich voorbeeldig wisten te gedragen.

De Europese kapitein Nick Faldo verwees er trouwens niet eens meer naar in zijn afsluitende speech. “Ik ben heel trots op mijn ploeg. We weten dat de Ryder Cup altijd wordt beslist door details: een geslaagde chip, een lange putt die binnen gaat… En we hebben vooral een grote speler ontdekt: Poulter. Hij zal nog grote dingen laten zien.”

John Baete