Herb Ritts

De Amerikaan Herb Ritts, fotograaf van sterren en atleten, is een meester in de sculpturale mise-en-scène. Een tentoonstelling in Parijs.

“Door mijn afkomst en mijn Californische opvoeding heb ik me altijd al aangetrokken gevoeld – een bijna aangeboren trek, zou ik zeggen – tot licht, materie, warmte. Ik tracht daarvan de essentie te ontdekken,” dixit Herb Ritts. Zijn foto’s prijken in alle internationale magazines. Het mediavolkje vecht voor zijn luisterrijke hollywoodiaanse kiekjes, die nochtans met zeer eenvoudige middelen gerealiseerd worden. En ook de reclamewereld heeft Ritts opgenomen in zijn pantheon van fotografen die zowel een fraaie modefoto voor een Italiaans blad aankunnen, als een portret van een atleet als uitdrukking van snelheid. Herinner u de recente campagne voor de uurwerken en chronometers van Tag Heuer, waarin Ritts de Formule 1-piloot David Coulthard, de tienkamper Dan O’Brien en de gazelle Marie-Jo Perec rustend of in actie op de gevoelige plaat vastlegde.

Van uurwerkmechaniek is eveneens sprake in de tentoonstelling die tot in de kleinste details geregeld werd door de Fondation Cartier pour l’Art Contemporain. De stichting stelt in zijn fraai gebouw aan de boulevard Raspail in Parijs een representatief staalboek voor van Ritts’ recente foto’s.

Ritts, geboren in Los Angeles in 1932, is zo goed als de hedendaagse tegenhanger van zijn bijna-naamgenoot Herb List, die tijdens de jaren ’30 en ’40 actief was. Hij verheerlijkt het menselijk lichaam in zijn meest sculpturale expressie en hij geeft via zijn foto’s ” outing” aan zijn homoseksualiteit. Hij is overigens erg sterk betrokken bij de beweging voor de rechten van “holebi’s”. Dat uit zich onder meer in zijn album “Duo” en in zijn strijd tegen aids. “In de werkelijkheid komt het erop aan de mensen bij de voornaam te kennen, niet aan de hand van hun seksuele geaardheid. Het moet maar eens gedaan zijn met die angst,” verklaart hij. De tentoonstelling is dan ook samengesteld uit wat Ritts apart maakt: zijn mannelijke en vrouwelijke naakten, zijn allereerste portretten (Richard Gere, Michelle Pfeiffer, Madonna), de benadrukking van lichaamsdelen zoals de torso, de haren, de rug. De achtergronden worden meestal gekenmerkt door verschillende schakeringen van grijs, of door schitterend wit of in het oog springend zwart. Men merkt duidelijk dat Ritts vooroordelen wil ombuigen. Hij doet dat door bijvoorbeeld de acteur Christopher Reeve (Batman) of Stephen Hawking in hun rolstoel af te beelden, of Naomi Campbell als een soort van Hollywood-panter, een rol die gewoonlijk weggelegd is voor blanke vrouwen. Ook de close-ups – van o.a. Dizzy Gillespie, John Huston, Nelson Mandela en Louise Bourgeois – zijn opmerkelijk.

Fondation Cartier, boulevard Raspail 261, 75014 Parijs (metro Raspail). Tot 12 maart van 12 tot 20 u, behalve op maandag.

http://www. fondation.cartier.fr

Alain Delaunois