Helemaal in

De Ford Kuga is geen echte terreinwagen. Zijn we ook allang niet meer gewoon van nieuwkomers in het segment van de compacte 4×4 of SUV. Trouwens, 4×4 is stilaan naast de kwestie, want dit soort auto’s wordt almaar vaker aangeboden met voorwielaandrijving. Daarmee trekt u dus beter geen spoor door het moeras, neen.

Zo ook deze Kuga: kiezen tussen twee- en vierwielaandrijving. De consument, en dan vooral vrouwen, zijn immers verslingerd geraakt aan dit soort auto’s. Voor dagelijks gebruik zijn terreinwagens in. Een hang die gezaghebbende waarnemers verklaren met het gevoel van veiligheid in die hogere zithouding. Maar laten we wel wezen, het staat ook wel om de kinderen aan school met een SUV op te halen. Tegelijk: lees hierin geen maatschappelijke kritiek. Iedereen koopt de wielen die hij lekker vindt, maar zelf zijn we niet zo SUV-minded, neen. Temeer omdat Ford in eigen huis een prefect alternatief heeft voor deze SUV: de C-Max met ook behoorlijk wat binnenruimte voor het gezin en bovendien zuiniger motoren. Meegenomen in deze tijden van peperdure brandstofprijzen.

Niettemin: als u zelf zo’n compacte SUV lust, dan rolt de Kuga best zoetjes. Het stuurgevoel is goed, de stoelen zitten comfortabel en de motor is soepel. Je kan er zelfs mee vertrekken vanuit tweede, een vingeroefening die met de S-Max of Galaxy heel wat minder vlot verliep tijdens een vorige test. Ook over wegligging en rijgedrag is er geen fout woord te verzinnen. Maar de grootste deugd is de zithouding: op geen enkel moment heb je in deze Kuga dat busjegevoel van sommige SUV’s. Het is als rijden met een gewone auto, alleen zit je wat hoger.

Stilistisch is de Kuga geslaagd met die agressieve aanblik. Het interieur verrast niet, want bekend uit de C-Max. Achterin vonden we de beenruimte wat tegenvallen, toch voor wat een gezinsauto hoort te zijn. Handig is dan weer de koffer die in twee delen opent. De standaarduitrusting van de Kuga, die alleen met de tweeliter turbodiesel te krijgen is, oogt behoorlijk (ESP, snelheidsregelaar, manuele zesbak enzovoort), maar qua kwaliteit van afwerking merk je in de details toch het verschil met, neme, de Tiguan van Volkswagen, de Tucson van Hyundai of de Qashqai van Nissan. Toch weer jammer dat een paar materialen (dat plastic voor de middenconsole…) zo cheap aanvoelen, hoewel Ford ons een luxueus uitgeruste lederen versie meegaf. En zodra het wegdek er minder optimaal bij lag, hoorden we zoals eerder met de S-Max of Galaxy ook weer storend gekraak en gepiep.

Jo Bossuyt