Heel Europa dumpt zijn zink bij Rezinal

Rezinal is in Europa marktleider in de recyclage van zinkafval. Dat is geen evidente business, want grondstoffen zijn een cyclische markt. Bovendien wordt zink hier en daar verdrongen door pvc. Maar Rezinal houdt een paar troeven achter de hand.

Rezinal is het resultaat – hoe toepasselijk – van het samensmelten van een groep verzinkingsbedrijven in 1974. Ze recycleren het afval dat bij een verzinking vrijkomt. Binnen de verwerking van zinkafval heeft Rezinal twee kernactiviteiten. De verwerking van industrieel afval is goed voor ongeveer driekwart van de omzet, de verwerking van schroot zorgt voor de rest. Plantmanager Kristiaan Deckers: “In Europa zijn we marktleider: we hebben in deze activiteiten slechts enkele concurrenten. Onze markt is stabiel, maar we blijven groeien. Dat komt hoofdzakelijk omdat we een grotere regio gaan bestrijken, maar ook omdat ons marktaandeel toeneemt. We blijven namelijk investeren in bijkomende capaciteit en nieuwe technieken.”

In de jaren zeventig stelde Rezinal een paar mensen tewerk, nu zijn dat er een zestigtal. Ook de aandeelhouders zijn in die tijd veranderd. Eerst was het bedrijf volledig in handen van de oprichters. In 1990 verkochten ze de helft aan het Duitse Metallgesellschaft. Na enkele tussenstappen werd die participatie in 2002 doorverkocht aan Umicore.

Dat Rezinal destijds in Heusden-Zolder terechtkwam, is het gevolg van wat achteraf een gelukkige samenloop van omstandigheden bleek. Het bedrijf is namelijk gevestigd aan de kruising van twee autowegen (E313 en E341), met het Albertkanaal vlakbij. Transport is een belangrijke factor in de recyclage van zink. Afval uit de verzinkingsindustrie wordt uit heel Europa aangevoerd. “Zeg maar alle 25 Europese lidstaten, en ook nog wat import uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten,” aldus commercieel manager Ron Smedts. De aanvoer van het zinkafval gebeurt per vrachtwagen of, wanneer het van overzee komt, per container.

Het schroot wordt aangekocht bij gespecialiseerde handelaren. Rezinal valt voor de aanvoer terug op een goed uitgebouwd netwerk. Smedts: “Alle schroot komt uit een cirkel van pakweg 500 kilometer om ons heen, zeg maar België, Nederland, Duitsland en Noord-Frankrijk. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat Jan en alleman hier zijn aanhangwagentje met zinkschroot komt lossen.”

Zinkprijs gaat door het dak

Enkele jaren geleden kostte een ton zink 800 dollar of zelfs minder. Op dat moment was er een overaanbod op de markt: de voorraden in de pakhuizen van de London Metal Exchange (LME) waren opgelopen tot 1,2 miljoen ton. Op een bepaald moment kantelde de markt en ging de zinkprijs weer omhoog. In plaats van een overaanbod is er nu sprake van een tekort.

Voor de opwaartse beweging bij de grondstoffenprijzen wordt een beschuldigende vinger uitgestoken naar China. Ron Smedts: “De factor China heeft zeker een rol gespeeld. Vroeger was het land een exporteur van zink, nu moet het op grote schaal non-ferrometalen invoeren om aan de stijgende behoefte te voldoen.”

De vraag is inmiddels groter dan het aanbod, wat automatisch leidt tot een prijsstijging. Het staat volgens Smedts echter buiten kijf dat speculatie ook een rol speelt: “Beleggingsfondsen zijn op de voortrazende trein gesprongen, waardoor de zinkprijs helemaal door het dak is gegaan.”

Grondstoffen staan traditioneel bekend voor hun cyclische karakter, met scherpe pieken en diepe dalen. Kristiaan Deckers: “Het is gewoon het spel van vraag en aanbod. Van de huidige prijzen ondervinden vooral de smelters hinder. In het geval van Rezinal heeft de medaille een keerzijde. Enerzijds is het vanwege de hoge prijzen moeilijker om aan zinkafval en -schroot te raken, anderzijds kunnen we ons gerecycleerde zink duur verkopen.”

Het management wil toch proberen de scherpste kantjes van de cyclische beweging af te vlakken, om ook in mindere zinkjaren goede resultaten te kunnen boeken. Deckers: “We profiteren weliswaar van de hoge zinkprijs, maar zien de markt toch liever iets stabieler bewegen. Op termijn wordt niemand beter van de prijsevolutie die we in de afgelopen maanden hebben gezien.”

Jos Sterck