Heat

Met het meesterlijke “Heat” mag scenarist, regisseur en producent Michael Mann zich definitief tot één van de meest markante filmmakers van zijn generatie rekenen.

Heat is zo één van die zeldzame producties waarin de combinatie van een visionair cineast, een briljant scenario en een uitstekende cast, leidt tot een uitzonderlijke film. Het verhaal van “Heat” is nochtans kort samen te vatten. Robert De Niro kruipt heel overtuigend in het vel van de meedogenloze en intelligente meesterdief Neil McCauley. Zijn credo is de uitspraak “bind je nooit aan iets waar je binnen de dertig seconden niet van weg kan”. Hij wordt op de hielen gezeten door de verbeten en rechtlijnige politieman Vincent Hanna ( Al Pacino op zijn best).

Het buitengewone aan Michael Manns misdaadthriller is niet alleen de oogverblindende, uiterst gecontroleerde en virtuoze stijlbeheersing. Mann neemt de tijd (“Heat” heeft een speelduur van 171 minuten) om in de uitgesproken mannenwereld van gangsters en politie-inspecteurs de zwakke punten van die macho-ingesteldheid uit te diepen. Manns universum is er één van eenzaamheid en professionalisme. Zoals in zijn vorige films ( Thief/Violent Streets, Manhunter en in mindere mate The Last of the Mohicans) zijn Manns protagonisten gebonden aan en gedreven door hun job. Terwijl in “Manhunter” William L. Petersens zesde zintuig hem op het spoor van de seriemoordenaar brengt, heeft Pacino’s personage in “Heat” eenzelfde zintuig dat hem de gedachten van zijn prooi doet lezen.

Dit professionalisme vindt een tegengewicht in de vrouwelijke personages, die het enige positieve punt van de film vormen. Mann gaat uitvoerig in op de relaties van De Niro, Pacino en Val Kilmer met hun respectievelijke vriendinnen. Hierdoor krijgt de toeschouwer niet alleen een dieper inzicht in de handelingen en motivaties van de personages, vreemd genoeg beklemtoont die relatie tot de vrouw tevens de isolatie en ontreddering van de sterk individualistisch ingestelde mannelijke protagonisten.

Michael Mann, die bekend werd als producent van de Miami Vice-reeks, creëert zijn typische melancholische sfeer met een koel kleurenpalet. Zoals in Miami Vice wordt ook in “Heat” veelvuldig gebruik gemaakt van een elektronische score om de emoties van de personages uit te drukken. Op dit vlak sluit Mann aan bij Europese cineasten zoals Antonioni en Angelopoulos. Het gebruik van de ruimte en de architectuur van een druk Los Angeles weerspiegelt de innerlijke psyche van de hoofdpersonen. Michael Manns begenadigde regie zet een op papier banaal lijkende scène (zoals de koffiebabbel tussen Pacino en De Niro of de in onvervalste CNN-stijl gefilmde en nooit voordien geziene shoot-out na een bankoverval) om in puur cinemaplezier. “Heat” is stellig de beste en meest geïnspireerde misdaadfilm van het laatste decennium. Een absolute must.

PIET GOETHALS

Robert De Niro Wordt opgejaagd door de andere ster van de misdaadfilm, Al Pacino.