Harvard, een nieuwe wereld

Na de ULB heb ik zes maanden gewerkt bij de Generale Bank en nadien bij Paribas – meer bepaald bij Maurits Naessens en Pierre Scohier,” vertelt Maurice Lippens. “Die laatste was mijn feitelijke professor in de financiën. Daniel Janssen spoorde mij aan: ‘Je moet proberen om binnen te geraken in Harvard Business School.’ Waarop ik antwoordde: ‘Met rechten lukt mij dat nooit.’ Met zijn steun heb ik doorgebeten en ben ik kunnen beginnen, tot mijn verrassing.”

“De twee studiejaren van Harvard Business School zijn mijn belangrijkste vorming. Ik heb daar meer zelfvertrouwen gekregen en had dat erg nodig. Harvard Business School telde weinig Belgen. Toen ik er college liep, studeerden Luc Geuten, Herman De Kesel en de broer van Freddy Bouckaert van Axa in Boston. Ik kwam met mijn Europese aanpak: ‘Wat moet ik doen met deze case?’ De prof zei: ‘Je kan alles doen. Intherealworld,thereisnotoneanswer. Je moet een beoordeling geven en dan zeggen hoe je dat oordeel zal uitvoeren.’ Ik kreeg duizend cases voorgeschoteld, de ene na de andere. Het teamwerk – zeven dagen per week tijdens het eerste jaar – was boeiend en moordend. Ik dacht elke maand: ‘Ik vlieg naar huis.’ Toch kon ik blijven aanhaken. De talrijke manieren om naar een probleem te kijken, zijn een unicum en dat heeft mijn hele leven beïnvloed. Mijn echtgenote studeerde aan Harvard Sociale Wetenschappen en heeft nadien het Kindermuseum in Elsene gesticht. Harvard was in mijn jaren al internationaal, hoewel de Chinezen toen nog wegbleven. Ik studeerde met de eerste Tsjechoslowaak, en dat is een van mijn beste vrienden geworden. Ik ging veel om met de Aziaten en de Latijns-Amerikanen, want daar kon ik veel van leren – de Fransen en Britten kende ik al.”

“Professor Chris Christensen van Harvard maakte een blijvende indruk op mij. Hij zei: ‘Als je heel goed wil zijn in de zakenwereld, moet je een acteur worden en verschillende rollen opnemen: youhavetobelievethatyouareabletoact.’Dat heeft mij geholpen bij mijn start bij AG.”

“Ik was de eerste tien jaar na Harvard een actieve alumnus als secretaris van mijn promotie van 1972. Ik schreef in het alumniblad een column over de carrières van mijn medestudenten. Harvard bezorgde mij veel contacten, over de hele wereld. Na die tien jaar word je meegesleurd door je carrière en verdunnen de relaties.”