Groot, groter, grootst

Hoe groter, hoe minder concurrentie uit de lagelonenlanden. Reuzenconstructies en Vlaamse laskunst vormen het geheime wapen van Engicon Group.

Het kleintje.” Het is de omschrijving voor de 12 meter hoge en 1250 kubieke meter grote watertank, bij de bedrijfsgebouwen van Engicon in Harelbeke. De omschrijving verbaast niet echt, na een rondleiding over het hectaren grote bedrijventerrein naast de Leie. In de reusachtige fabriekshallen staan alleen maar grootse gevaartes. Lassers werken in cilinders met diameters van al gauw tien meter, die tot drukvaten worden samengevoegd. Gevaartes van soms wel honderden tonnen zwaar. “Complexe drukvaten met veel intern binnenwerk”, duidt Dirk Matthys, sinds september gedelegeerd bestuurder. “We lassen, plooien, rollen, manipuleren, maken ronde vormen. Er is veel kennis voor nodig in laswerk. Het vergt opvolging, projectmanagement.”

Het mag duidelijk zijn: Engicon Group heeft niet voor het makkelijkste werk gekozen. Maar het is wel een strategie met een mooi rendement, zoals de balanscijfers aantonen. En ze houdt de lagelonenlanden uit de buurt. “Uiteraard zijn de hoge Belgische lonen een probleem”, zucht ook Dirk Matthys. “Maar we creëren toegevoegde waarde via onze engineering. Voor ingenieurs hebben wij een droombaan. Elk project is anders.”

Houtpellets en windmolens

Engicon maakt bijvoorbeeld drukvaten voor de verwerking en opslag van grondstoffen voor de chemie en petrochemie in de havens. Of opslagtanks met volumes van 65.000 kubieke meter en meer. Westpoortproject, het grootste recent gebouwde tankpark in Europa, voor het Nederlandse Vopak, gleed uit de fabriekspoorten van Engicon. Andere producten zijn de funderingspalen voor windmolens in zee. “Een grote buis met een diameter tot acht meter ga je tot 35 meter diep in de zeebodem heien”, meldt de ingenieur in Dirk Matthys. Het Northwind Offshore-project in Zeebrugge was klant.

Nog een activiteit in milieuvriendelijke investeringen zijn biomassaprojecten voor elektriciteitscentrales. “Wij verzorgen het volledige project, van het lossen van schepen over de aanvoer en opslag van houtpellets, de vermaling tot houtstof tot en met de dosering in de verbrandingsoven. Onze toegevoegde waarde zit in het projectmanagement. We zoeken naar de optimale oplossing, waarbij de installatie een bepaalde tijd moet meegaan, maar tegelijk niet te duur mag uitvallen.” Dat aspect werd belangrijker met de crisis. “De meeste Europese regeringen hebben begrotingstekorten. En dus wordt hernieuwbare energie op een laag pitje gedraaid. De klassieke vormen van energie krijgen weer de bovenhand, want hernieuwbare energie is niet altijd de goedkoopste.” Toch werkt Engicon nog een reuzenorder af: een installatie voor de opslag, vermenging en aanvoer van steenkool voor een thermische centrale in de Maasvlakte, voor Electrabel.

De gespreide portefeuille, met ook nog drogevrachtbehandeling, houdt het orderboekje gevuld. “De chemie en petrochemie investeren opnieuw, zowel in als buiten Europa.” Engicon leverde opslagtanks aan Guadeloupe, en werkt aan een project voor achttien drukvaten op de Maagdeneilanden. Diverse Afrikaanse landen willen opslagtanks voor de oliesector. “We volgen dan de grote klanten, zoals Exxon en Total. Toch voelen we daar concurrentie uit Azië, want de grote beheerders van die totaalprojecten zoeken hun oplossingen ook in het Verre Oosten. We besteden dan een deel van de werkopdrachten uit. Daarvoor werken we met een partner in Polen. Want als je enkel zou kijken naar de productiekosten, zonder de toegevoegde waarde via de engineering, wordt het heel moeilijk.”

Terug naar de heimat

Toch is Dirk Matthys behoorlijk optimistisch over de kennis bij de Vlaamse Engicon Group. Want er is ook nog de site in Willebroek, de onderneming G&G. Die maakt nog grotere stukken dan in Harelbeke. “We vervoeren zo veel mogelijk via het water. Sommige zaken zijn zo reusachtig dat ze gewoon niet over de weg kunnen. Het potentieel voor deze groep is groot, met alle kennis die we in huis hebben.”

Matthys moet het weten, na twintig jaar activiteit in de staalsector, vooral in het buitenland. Voor Arcelor zat hij in Singapore; na de fusie met Mittal was hij vier jaar landendirecteur in China. De voorbije vier jaar was hij CEO voor Noord-Amerika en Noord- en Oost-Europa bij Gamesa, de producent van windturbines en windmolenparken. “Maar op een bepaald moment zoek je toch die opportuniteit en keer je terug naar de heimat.” Met de bedoeling Engicon Group nog internationaler te maken.

Maar koken — in dit geval meedingen naar grote projecten — kost geld. De beide eigenaars, Xavier Mestdag en Marc Meurisse, zochten de voorbije jaren naar een extra aandeelhouder, voor bijkomende expansie. “We identificeerden een aantal partners, maar we vonden tot vandaag niet de juiste voor Engicon. We gaan voorlopig zelfstandig voort, maar de zoektocht is nog niet afgesloten.” Zitten er straks dan toch nog Chinezen in Harelbeke?

WOLFGANG RIEPL, FOTOGRAFIE JELLE VERMEERSCH

“Voor ingenieurs hebben wij een droombaan. Elk project is anders”