GROENE BALANS

Olivier Deleuze ( Ecolo), staatssecretaris voor Energie, heeft een federaal plan voor duurzame ontwikkeling opgesteld en het ter raadpleging aan de bevolking voorgelegd.

Weinigen weten echter wat het begrip inhoudt. Bondig samengevat streeft duurzame ontwikkeling een dynamisch evenwicht tussen de economische, sociale en ecologische prestaties van het bedrijf na. Alleen ondernemingen die goed weten wat er in de samenleving leeft en hun maatschappelijke verantwoordelijkheid opnemen, kunnen op langere termijn overleven.

Maar hoe pas je duurzame ontwikkeling in de praktijk toe? Ook boekhouders zoeken naar mogelijkheden om de resultaten van de onderneming op dit vlak in de jaarbalansen te integreren. Steeds meer stakeholders (verzamelnaam voor aandeelhouders, werknemers, consumenten, leveranciers, overheid en externe belangengroepen) eisen een kosten-batenanalyse van milieu-investeringen. In The Green Bottom Line. Environmental Accounting for Management. Current Practice and Future Trends sommen de professoren Martin Bennett van Gloucestershire Business School en Peter James van University of Bradford de bestaande basistechnieken op, aangevuld met empirische studies uit het bedrijfsleven. De voorbeelden uit deze ecobijbel voor boekhouders komen onder meer van Eni (Italiaanse olie- en gasmaatschappij), NS (Nederlandse spoorwegen), DuPont (Amerikaans chemieconcern), Baxter (Amerikaanse farmagroep), Sulzer Hydro (Zwitsers technologiefirma) en Xerox (Brits kopiebedrijf).

In hun laatste hoofdstuk geven de auteurs een aantal praktische tips voor het opstellen van een ‘duurzame’ balans:

meet de ecologische impact van de organisatie;

maak een samenvattende nota voor het management;

overweeg de publicatie van een jaarlijkse milieubalans;

betrek milieu-adviseurs bij de boekhouding;

selecteer de noodzakelijke gegevens voor het opstellen van een green bottom line en bepaal de benedengrens;

ontwikkel een checklist voor de interne audit;

geef milieumanagers een opleiding in accountancy;

benoem een milieukampioen in de boekhouding en vice versa;

voer een intern communicatiesysteem in dat de resultaten van de duurzame ontwikkeling beschikbaar maakt;

analyseer welke producten en welke processen milieugedreven zijn;

houd rekening met de toekomstige trends bij de kostenallocatie;

vergeet niet de mogelijke reactie van milieubewegingen en andere drukkingsgroepen in te calculeren.

Martin Bennet en Peter James, ‘The Green Bottom Line. Environmental Accounting for Management. Current Practice and Future Trends’, Greenleaf Publishing Limited.