Griekse tragedie van kwaad naar erger

Zware rellen in de straten van Athene. Het gaat dus van al heel kwaad naar nog veel erger met de bakermat van de westerse democratie.

Ondertussen speelt onze minister van Financiën Didier Reynders de eerste viool in het concert van de valse hoop: “We zitten heel dicht bij een akkoord rond Griekenland”. Zijn Slovaakse collega Ivan Miklos is veel somberder: “De kans dat we tot een akkoord kunnen komen, is zeer klein geworden”. Sarkozy en Merkel kijken elkaar op 17 juni in de ogen om een uitweg te vinden.

Die uitweg bestaat, maar niet op de manier zoals de ministers van Financiën nu bezig zijn. Nieuwe leningen en zelfs een herstructurering en gedeeltelijke kwijtschelding kunnen Griekenland niet boven water houden. Het verlaten van de eurozone is de enige zinvolle uitweg voor Griekenland, zij het dat die ook bijzonder pijnlijk is.

Het heeft iets onuitsprekelijks, maar het wordt beangstigend reëel. Als Griekenland mordicus vasthoudt aan de euro, kan het met het land nog twee kanten op. Ofwel complete anarchie, ofwel een politiestaat om aan die anarchie een brutaal einde te stellen. Wanneer vallen de oogkleppen van de beleidsvoerders af?