Gratis betalen

Hotels rekenen totaal ondoorzichtige tarieven aan voor internetverbindingen.

Vorige maand lanceerde Business Traveler een frontale aanval tegen de hotelindustrie voor de manier waarop ze gebruik van de telefoon aanrekent. Vooral de Amerikaanse Hilton-, Sheraton– en Starwood-ketens waren de pineut.

Weten zakenreizigers dan niet dat telefoneren vanop een hotelkamer fortuinen kost? Toch wel. Het probleem schuilt in laptops, internet en aansluitingen op de kamer. In nieuwsgroepen doken plots voorbeelden op van hotels – en niet van die kleine, smoezelige familiepensions – die iets extra’s wilden vangen voor langere verbindingen.

Hét discussiepunt zijn echter de gratis inbelnummers die internetproviders wereldwijd installeerden. Grote multinationals volgden hen. Werknemers bellen dat gratis nummer vanop de kamer en heel hun verkeer – telefoon, fax, mail, surfen – verloopt via dit kanaal. Geen frank gaat naar het hotel: gratis is nu eenmaal gratis.

Dat dacht u. Het aanrekenen van de communicatie via deze speciale lijnen blijkt schering en inslag. “Ik verblijf acht maanden per jaar in vier- en vijfsterrenhotels,” schreef een Franse manager van een textielmultinational. “In slechts één geval op tien rekent het hotel niets aan voor het gebruik van de gratis nummers.” Een medewerker van Biztravel.com, een website voor zakenreizigers, verwoordde het anders: “Hotels zijn geen non-profitorganisaties, ze willen gasten voor alles laten betalen. Als ze konden, lieten ze u betalen voor de lucht die u inademt.” Voor de hotelindustrie is het geen leuke vaststelling dat haar telefooninfrastructuur permanent gebruikt wordt voor gratis verbindingen. En dat probleem zal er alleen maar groter op worden. Vorig jaar wees onderzoek uit dat amper 20% van de zakenreizigers constant met een laptop op stap is. In 2005 zou dat al 30% zijn.

Hilton bekeek het probleem vanuit een andere hoek. “Gasten loggen in op het net en komen na het eten terug. Al die tijd blijft een uitgaande telefoonlijn bezet. En het hotel zou in principe niks mogen aanrekenen omdat de on line-verbinding via een gratis nummer loopt. Zakenreizigers vinden de lijnbezetting nauwelijks een punt, zo blijkt uit lectuur van de boodschappen in de nieuwsgroepen.

“Hotels adverteren en werven met ISDN en andere aansluitingen dat het een lieve lust is. Ze laten uitschijnen dat het een service is. Tot je de rekening krijgt,” aldus een Italiaanse software-ingenieur. Hij zit te wachten op internet via de satelliet “al was het maar om niet meer via de hotelcentrales te moeten”.

mark vrijens