Golfen is een job, meneer

‘Greg Norman is versleten en staat op stoppen,’ klinkt het in het roddelcircuit. De Aussie bijt van zich af.

Vanaf 1986 was Greg Norman (47) de nummer één van de wereld. Alles bij elkaar behield de Australiër dat statuut 331 weken lang, waarvan 96 weken op rij. Een record dat alleen Tiger Woods later zou breken.

Norman stond bekend om zijn flamboyante overwinningen (zoals de British Open van 1986 en 1993), maar ook voor zijn onverklaarbare nederlagen, zoals tijdens de Masters van 1996. Hij liet zich toen op de valreep te grazen nemen door Nick Faldo. Vandaag hoort Norman niet langer tot de kanshebbers voor toernooiwinst. Zijn recentste overwinning moeten we in 1997 gaan zoeken, toen hij twee toernooien van de Amerikaanse Tour op zijn naam schreef.

In de jaren tachtig werd Norman als de beste driver beschouwd, omdat hij met een houten clubkop en een opvallend rechte houding gezwind 270 meter ver sloeg. Vandaag is de magie rond zijn persoon helemaal weg.

“En toch ben ik niet van plan om ermee te kappen, zoals recente geruchten willen,” zegt hij. “Ik blijf een vijftiental toernooien per jaar spelen. En vanaf mijn vijftigste neem ik dan deel aan de Senior Tour. Natuurlijk speel ik nu minder toernooien dan vroeger. Ik heb naast de golfsport namelijk ook nog mijn gezin en de zaken. Dat zijn dus drie prioriteiten in mijn leven die ik nu een beetje anders ben gaan rangschikken. Fysiek zit ik nog altijd heel goed. Het is lang niet uitgesloten dat ik nog eens voor de verrassing zorg. Meer zelfs: ik weet zeker dat ik nog een major kan winnen. Denk niet dat ik die jonge mannen vrees…”

Op zakelijk gebied was Norman niet meteen een voortrekker. Zijn model was Jack Nicklaus, die hij eigenlijk imiteerde: golfterreinen aanleggen en adviseren bij aanleg en onderhoud van het gras, partnerships in kledijlijnen en golfmaterieel enzovoort. In 1994 kwam hij wel origineel uit de hoek, toen hij uitpakte met het idee voor een wereldtour waaraan de beste spelers zouden deelnemen. Helaas kreeg hij serieuze tegenwind van de Amerikaanse Tour, die spelers als Arnold Palmer mobiliseerde tegen Normans plannen. De Australiër wilde een tiental toernooien per jaar organiseren voor de beste veertig spelers, en dat met drie miljoen dollar prijzengeld voor ieder toernooi. Mediamagnaat Rupert Murdoch wou meteen 120 miljoen dollar neertellen om het kampioenschap op Fox Network uit te zenden.

“Ze kelderden mijn project, maar eigenlijk doen ze nu precies hetzelfde. Of wat dacht je van de internationale toernooien die financiële steun geven aan Amerikaanse toernooien die in dezelfde week worden gespeeld? Zo wou ik het ook aan boord leggen. En nu feliciteren de mensen van de Amerikaanse Tour me. Ze zeggen dat ik een ziener ben. Hoewel ze er dan ook bij zeggen dat ik alleen maar aan mezelf en de poen dacht. Kom nou.”

Om die reden weigerde Norman mee te werken aan de oprichting van een spelersvereniging. “De bewindslui hebben een verkeerd beeld van mij. Ik doe gewoon wat ik doe. Wie het moeilijk heeft met mijn helikopter en vliegtuig – spullen die ik overigens professioneel niet kan missen – geef ik deze raad: werk even hard als ik. Ik ging nooit naar een eerbiedwaardige businessschool, maar ik weet dat alles een kwestie is van voorbereiding, informatie, planning en veel geduld. Trouwens, naast de golfbaan heb ik altijd veel meer geduld gehad dan op het gras.”

John Baete