Gezellig samenzijn

Cannes ontving naar jaarlijkse gewoonte de “beau monde” van de vastgoedwereld.

Er gebeurt in de vastgoedsector vandaag de dag niet echt veel spectaculairs. Het herhaaldelijk aangekondigde herstel van huur- en verkoopprijzen blijft in de meeste landen voorlopig uit. Nieuwe projecten zoeken meestal tevergeefs naar investeerders en brengen het vaak niet verder dan de ontwerptafel.

STATUS-QUO.

Geen wonder dat het jaarlijkse vastgoedgebeuren Mipim (voluit Marché International des Professionnels de l’Immobilier) in het Zuid-Franse Cannes evenmin veel uitschieters telde. Het aantal bezoekers stagneerde. Al kwamen de belangstellenden uit een groter aantal landen (55) dan vorig jaar de wereld telt dan ook steeds meer verschillende naties. Het aantal exposanten daalde zelfs lichtjes. De Belgische bezoekers zochten tevergeefs naar de stand van Gent en Antwerpen, vorig jaar nog uitdrukkelijk aanwezig.

Op het lijstje van de best vertegenwoordigde landen prijkt Groot-Brittannië op de eerste plaats. België is eervol zesde. Dat Mipim 1996 geen records brak, had ongetwijfeld ook te maken met de steeds talrijker wordende spin-offs van deze beurs. In november vorig jaar organiseerde Xavier Roy, voorzitter van het organiserende Reed Midem, voor het eerst een beurs voor winkelvastgoed, met de naam Mapic. En in het najaar wordt Mipim Azië boven de doopvont gehouden.

Blijft het feit dat de spectaculaire stands en dito projecten schaars waren. Verdienstelijk waren de bijdragen van Zürich en Hannover, ronduit ludiek het optreden van de delegatie van de stad Moskou. Al hadden de Moskovieten helemaal niet de bedoeling grappig over te komen. Maar de naïeve manier waarop ze westerse investeerders trachtten te lokken voor op lucht gebouwde megalomane projecten in een land dat op het vlak van vastgoedwetgeving nog een lange weg heeft af te leggen, zal ons inziens niet gauw tot concrete resultaten leiden.

EIGEN VOLK.

Over naar de Belgen. De grootste in ons land actieve makelaarskantoren waren al dan niet opvallend aanwezig. Meestal via een stand van hun internationale groeperingen. Opvallend veel ” Belgische” vertegenwoordigers bij King & Co, opvallend weinig bij Healey & Baker. Symbolisch was de indrukwekkende stand van Jones Lang Wootton. Een heuse Formule 1-wagen als metafoor voor de snelheid waarmee de groep het afbrokkelende marktaandeel terug wil winnen ? De overtuiging om het tij te doen keren, leek alvast aanwezig.

Nu we het toch over de makelaars hebben : in de marge van de beurs raakte bekend dat makelaar Cavens & Co het nieuwe Belgische Oncor-lid wordt. De makelaar die de voorbije jaren opgang maakte met een aantal grote projecten in de Brusselse Noordwijk vult in dit internationale samenwerkingsverband de plaats in van Müller International.

Door het ontbreken van Gent en Antwerpen groeide de stand van de stad Brussel uit tot dè verzamelplaats van de Belgische delegatie. De stand van onze hoofdstad werd bevolkt door vertegenwoordigers van Bernheim-Comofi, Besix, Betonimmo, Bureau d’Architecture Michel Jaspers, Cofinimmo, Compagnie de Promotion, de Gomb en Tractebel Development. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest huurde om onduidelijke redenen een aparte (aanpalende) stand.

BLOED, ZWEET & TRANEN.

Er viel op Mipim misschien niet meteen spectaculair nieuws te rapen, toch tekenden zich duidelijk enkele tendensen af. In de eerste plaats de omzichtigheid die investeerders aan de dag leggen. Meerdere schijnbaar interessante en ambitieuze projecten die men vorig jaar met veel omhaal had voorgesteld, werden dit jaar opnieuw opgevoerd in de hoop alsnog belangstellenden te lokken.

Verder heeft het prille optimisme van begin 1995 plaats gemaakt voor een voorzichtige en afwachtende houding. Niet dat iemand openlijk toegaf het niet meer te zien zitten (al gonsde het van de geruchten over grote namen die in slechte papieren zouden zitten of gekende kantoren waar het niet meer zou boteren tussen de topmensen). Maar iedereen had het erover hoe moeilijk de markt wel is. Hoeveel meer inspanningen een makelaar zich moet getroosten om een transactie rond te krijgen. De gouden jaren tachtig waarin één telefoontje tot een akkoord kon leiden, liggen duidelijk achter ons.

Opvallend was verder de aanwezigheid van de vastgoedbelegger, weliswaar niet uitdrukkelijk op de beurs aanwezig, maar erg actief in het randgebeuren. Instellingen als Salomon Brothers kwamen in de seminarieruimten van nabijgelegen hotels hun nieuwste producten voor vastgoedbeleggingen voorstellen.

Deze trend loopt parallel met het opduiken in ons land van steeds meer vastgoed bevaks. Van deze vrij nieuwe vorm van vastgoedbeleggingen zijn de komende maanden nieuwe vertegenwoordigers op komst, uitgegeven door Cofinimmo, Bernheim-Comofi en Immodef. Een welkome verademing na de slapeloze nachten die de erg illiquide en vaak slecht geconcipieerde vastgoedcertificaten de beleggers bezorgden. De verder uitgewerkte effectisering zal beleggers toelaten beter te kiezen in welke gebouwen ze willen investeren en beter hun risico’s te spreiden.

BELGIE BOVEN.

Een mondain gebeuren als Mipim is het tenslotte aan zichzelf verplicht op de slotavond een aantal prijzen uit te reiken, winnaar en verliezers aan te wijzen tijdens een slotspektakel dat even de indruk gaf de Oscar-uitreiking naar de kroon te willen steken. Dat laatste lukte niet, aangezien gebouwen nu eenmaal een stuk statischer zijn dan mensen en bioscoopfilms.

Toch was het een verdienstelijke poging. Met verdienstelijke winnaars. De Britse architect Sir Norman Foster kreeg al eerder zijn trofee als Mipim-man van 1996. Aan een Mipim-vrouw hadden de organisatoren ook tijdens deze zevende editie niet gedacht. De rol van het zwakke geslacht bleef weer eens al te zeer beperkt tot de taak van charmante hostess.

Uit de lange reeks bekroonde gebouwen lichten we enkele opvallende winnaars. Het Centre Nestlé France in de eerste plaats. Deze renovatie van een oude chocoladefabriek haalde het van 2 nieuwbouwen in de categorie ‘Business Centers’. Makelaars die een renovatie verkiezen boven een nieuw pand. Er is nog hoop.

In de categorie van ‘Vernieuwde Kantoorpanden’ moest het Brusselse Colonies Square van Galliford het afleggen tegen Specks Hof uit Leipzig, een gebouw dat later ook de algemene Mipim-prijs zou wegkapen. Maar in de categorie ‘Residentiële Ontwikkelingen’ was het wel prijs. Residentie Triades van ontwikkelaar Immoflandria en architecten Marc Corbiau & Walter Van Besien kaapte de hoofdprijs weg.

Een mooi Belgisch besluit voor een al bij al vrij matte Mipim-editie. Mipim is echter eerder een beurs van contacten dan van contracten. En contacten waren er bij de vleet. De komende maanden zal blijken hoeveel daarvan tot projecten leiden. Benieuwd hoeveel maquettes volgend jaar van onder het stof moeten worden gehaald voor editie 1997. Investeerders vermurwen wordt immers een steeds hachelijker onderneming. Alle cocktails en strandlunches ten spijt.

Geert Wellens

TRIADES (IMMOFLANDRIA) Belgische Mipim-laureaat in de categorie van de residentiële ontwikkelingen.