Gezellig comfortabel

Volvo introduceerde zijn XC40 eind 2017. De compacte SUV oogstte meteen lof, zowel met zijn vormgeving als met zijn rijkwaliteiten. En niet alleen in deze rubriek: de jury van de Europese Car of the Year riep hem uit tot auto van het jaar 2018. Vanaf de eerste schetsen hielden de Zweedse ingenieurs er rekening mee dat er ook een elektrische versie zou volgen. De auto werd zo ontworpen dat de batterijen op een ideale plaats geïnstalleerd kunnen worden. In dit geval is dat onder de vloer in de middentunnel, zodat er geen kofferinhoud verloren gaat.

Een volledig elektrische versie is er nog niet, maar wel een plug-inhybride: de T5 Recharge. De batterij van 9 kilowattuur kun je thuis in het stopcontact opladen (reken op vijf à zes uur), om dan een eind zuiver elektrisch te rijden. Volvo koppelt de elektrische motor in deze versie aan een driecilinder met turbo, een benzinemotor van 1,5 liter. Dat er een driepitter onder de kap zit, merk je trouwens pas als je met de rechtervoet plankgas geeft en er van onder de motorkap dat typische, rauwe gegrom opstijgt. Houd je het bij een geciviliseerde rijstijl, dan krijg je een heel harmonieus gevoel, met een benzinemotor die, als dat nodig is, heel soepel en vaak onmerkbaar aanslaat.

De XC40 is geen sportieve auto, hij is veeleer toegespitst op comfort. Ondanks de grote wielen waarmee onze testwagen uitgerust was, is het zelfs op slechte wegen behoorlijk knus zitten. Dat gevoel wordt versterkt door de uitstekende afwerking van het interieur. Van het infotainmentsysteem zijn we geen fan. De opbouw van het menu kan intuïtiever, want bij elke test van een Volvo is het zoeken. Bovendien kregen we onze iPhone maar tijdens één van de twee ritten aan de praat met Apple Car Play. Voor het overige voelt alles vertrouwd aan. Alleen de energiemeter op de plaats van de toerenteller verraadt meteen dat je met de hybride versie rijdt.

Volvo belooft een elektrische autonomie van 45 kilometer, waarvan we er 39 op de teller kregen, wat behoorlijk is. Na 100 kilometer rijden in een combinatie van stadsverkeer en autoweg, met respect voor alle maximumsnelheden, noteerden we een gemiddeld verbruik van 4,4 liter. Die waarde hadden we graag iets scherper gezien.