‘Gelukkig is er in België veel jaloezie’

Een barst in het bekken houdt Herman Schueremans voorlopig in bed. Eén troost is de Innovator Prize die Insead Belgian Council hem toekende. “Dat Belgische bedrijfsleiders mij zo’n prijs geven, doet mij plezier.”

Herman Schueremans blijft even weg van concerten of andere plaatsen waar mensen al eens tegen elkaar botsen. Begin november gleed Belgiës belangrijkste concert- en festivalorganisator uit met de fiets. Dat leverde hem een barst in het bekken en enkele weken platte rust op. “Nu bestuur ik even vanuit mijn bed het Belgische rockwereldje”, lacht Schueremans met de situatie. “Gelukkig mag ik werken. Dat is de beste remedie tegen pijn, het leidt de aandacht af. Met mijn job kan ik dat gemakkelijk van thuis uit doen. Veel ondernemers kunnen dat niet.”

Schueremans is gedelegeerd bestuurder van de Belgische afdeling van concertpromotor Live Nation, die in 2001 Rock Werchter en andere concertactiviteiten van Schueremans opslorpte.

Afgelopen donderdag verliet u wel uw ziekbed om gelauwerd te worden door Insead Belgian Council, een dochter van de Parijse managementschool.

HERMAN SCHUEREMANS. “Daar ben ik in een rolstoel naartoe geweest. Die prijs komt van Belgische bedrijfsleiders en ik vind dat belangrijk. Wie hier succes kent, is vaak geen sant in eigen land. Met Werchter zijn we al verschillende keren internationaal gelauwerd, onder meer als ‘s werelds beste festival. Mooie onderscheidingen, maar het doet altijd deugd om erkenning te krijgen in eigen land.”

Rock Werchter was niet de enige motivering voor de onderscheiding. De Belgische bedrijven EML en Stageco zijn dankzij het festival wereldspelers geworden.

SCHUEREMANS. “Eigenlijk is dat allemaal toevallig gegaan. Om een festival te organiseren, heb je een podium en een goede klank- en lichtinstallatie nodig. Toen we begonnen, in de jaren zeventig, waren er enkel Nederlandse, Duitse en Britse leveranciers. Die waren te duur voor ons en dus zijn we zelf creatief aan de slag gegaan. De klank- en lichtinstallaties van EML en de podia van Stageco zijn ondertussen de internationale standaard geworden. Bij onderhandelingen met artiesten is dat een grote troef. Natuurlijk is het bedrag dat ze krijgen voor het optreden meestal het belangrijkste argument, maar ik kan hen ook klank, licht en een podium van wereldklasse aanbieden.

“Ik participeer niet meer in EML en Stageco. Maar de winst van het festival is lang gedeeltelijk in die bedrijven gestopt. Ik ben best wel trots dat ik zo Hedwig De Meyer bij Stageco en Luc Hermans en Jan Van Malder bij EML heb kunnen helpen. Beide bedrijven liggen naast elkaar langs het kanaal in Tildonk. Powershop, ook zo’n bedrijf dat dankzij het festival is gegroeid, zit daar. Als ik terugkom van een vliegreis, zie ik soms vanuit de lucht die bedrijven liggen, en niet ver daarvan het festivalterrein. Een fantastisch zicht. Dat is geen Silicon Valley, dat is een Rock-‘n-Roll Valley.”

Hoe konden die bedrijven zo’n succes worden?

SCHUEREMANS. “De buitenlandse leveranciers teerden op dat moment te veel op hun reputatie. Een Belg zegt niet veel. Maar het weinige dat hij zegt, voert hij wel uit en dat wordt geapprecieerd. Dat wij zelf festivals organiseerden, was ook een voordeel.”

De roots van Rock Werchter zijn een festivalletje met een paar duizend bezoekers. Nu zijn er dat 140.000, had u dat ooit verwacht?

SCHUEREMANS. “Neen, niet echt. Het is ook allemaal gestaag gegroeid. In 1997 ging het even niet goed en hebben we onze formule moeten aanpassen. In ’99 waren we weer alive and kicking. Als we aan de top willen blijven, dan moeten we meer service leveren en ons muziekaanbod moet mee zijn met de tijd. We willen blijven meespelen in de Champions League van de festivals.

“De smaak van jongeren is erg veranderd. Vroeger was je of voor The Beatles, of voor The Rolling Stones. Nu proeven jongeren van alles. De jongste jaren is het aandeel van dance erg toegenomen, maar we zullen nooit alles op dat genre zetten. Daarvoor is er Tomorrowland en die doen dat erg goed.”

De zomer lijkt in België wel één groot festival.

SCHUEREMANS. “Vergelijk het met een drukke winkelstraat. Een winkel die goed draait, trekt andere aan. Maar er is ook veel diversiteit, elk festival heeft zijn eigen DNA. Dit jaar zijn wel enkele kleinere festivals moeten stoppen. Maar we moeten niet doen alsof dat het einde van de wereld is, het is nog altijd een bloeiende sector.”

De affiche bepaalt het succes van een festival. Hoe groot is de concurrentie voor de echte topartiesten?

SCHUEREMANS. “Die is veel feller geworden. Vroeger waren er vooral festivals in Europa, maar nu komen ook de VS en Japan aankloppen. Vergeet ook niet dat het noordelijk halfrond maar tien à elf weken echt zomer heeft. In die periode moet alles worden ingepland. Rock Werchter heeft een goede reputatie en dat scheelt een slok op de borrel, maar ook wij moeten de topacts fors betalen. Anderzijds kunnen festivals groepen maken. Bastille stond vorig jaar op Werchter, maar was toen nog relatief onbekend. Onlangs speelden ze in een volledig uitverkochte Lotto Arena.

“Eigenlijk bouwen we al veertig jaar aan de carrières van artiesten. Metallica is nog zo’n voorbeeld. Toen ze de eerste keer op de affiche stonden, verklaarden mensen ons gek. Maar ondertussen is Werchter altijd een beetje thuiskomen voor Metallica.

“Vroeger had ik meer contact met de artiesten. Nu minder en dat kan ook niet anders. Ik organiseer 200 shows en dan komen er nog eens 80 artiesten naar onze festivals. Ze worden ook meer afgeschermd dan vroeger.”

Artiesten zijn nu ook professioneler.

SCHUEREMANS. “Inderdaad. In de jaren zeventig waren er regelmatig annuleringen omdat een artiest te dronken of te stoned was. De generatie erna, die van Dire Straits, was al professioneler. Nu heerst een grote verantwoordelijkheidszin bij optredens, want die zijn erg belangrijk. De platenverkoop brengt nog weinig op. Topartiesten zijn internationale kmo’s geworden. Op tournee hebben die veel personeel mee, zelfs een eigen boekhouder.”

Veel succesvolle artiesten deemsteren weg omdat hun entourage hen enkel nog naar de mond praat. Loopt u als succesvolle bedrijfsleider niet hetzelfde gevaar?

SCHUEREMANS. “Gelukkig is er in België veel jaloezie. Wie succes kent, moet vaak bakken kritiek slikken. Als die niet gegrond is, moet je die negeren. Maar soms zit er waarheid in, en dan moet je ervan leren. Mijn mensen mogen mij tegenspreken, maar het moet gefundeerd zijn. Daarnaast is er natuurlijk altijd het risico dat je de voeling met je publiek verliest. Maar doorheen de jaren is onze equipe vergroot en verjongd. Er lopen hier nog ervaren rotten rond, maar ook jongeren. Zij moeten de nieuwe subculturen in het bedrijf binnentrekken.”

U bent zelf ook zo’n ervaren rot, denkt u aan stoppen?

SCHUEREMANS. “Neen. Zolang ik dit graag blijf doen en iedere dag bijleer, zie ik geen enkele reden om te stoppen. Ik heb de voorbije veertig jaar misschien wel te hard gewerkt. Door mijn ongeval moet ik het rustiger aan doen en leer ik huiselijkheid opnieuw te waarderen. Elk nadeel heeft zijn voordeel.”

STIJN FOCKEDEY

“Als Rock Werchter aan de top wil blijven, dan moeten we meer service leveren en ons muziekaanbod moet mee zijn met de tijd”