GEHEIME AGENDA

Wiens belangen dient Fortis?

De houding van de banken in het dossier Van der Eecken is “op zijn minst eigenaardig”, vinden de vakbonden. De spinnerijgroep, huisleverancier van de tapijtgroep Louis De Poortere (LDP), legde op 12 september de boeken neer. Huisbankiers Fortis, KBC en Deutsche Bank draaiden de kredietkraan eind juli dicht, toen bleek dat er steeds meer vorderingen van Van der Eecken op LDP onbetaald bleven. Ook in het dossier LDP zijn er merkwaardige faxen.

Een echt duidelijk beeld scheppen over welke bank wat waarom heeft gedaan, is voer voor historici. Banken moeten om hun imago bij hun andere bedrijfsklanten denken, en verkiezen daarom bijna nooit op individuele dossiers te reageren. Ook nu verkozen de meeste instellingen niet te reageren. In de faillissementen in de textielsector klapte alleen Fortis eenmaal uit de biecht. De bewering dat zij zaakvoerder Theo Desseaux van Van der Eecken zou gezegd hebben te blijven leveren, werd “absolute onzin” genoemd.

Voor Theo Desseaux is de zaak nochtans helder: “Einde mei sloten Vincent De Poortere van de Franse moederholding Balsan en Fortis een protocolakkoord over de overname van LDP. De andere banken en wij werden toen door Fortis geïnformeerd dat er tegen 30 juni een kapitaalverhoging zou gebeuren door Vincent De Poortere. Dus bleven we doorleveren. Tot in de top van het directiecomité werden we gerustgesteld.”

Maar de kapitaalverhoging bij LDP ging niet door en Fortis, KBC en Deutsche Bank schorsten de kredieten op. Dat was het einde voor Van der Eecken. “Voor de banken is het probleem bij ons veel minder erg dan bij LDP. Onze kredieten werden gewaarborgd door torenhoge zekerheden op de gebouwen en het handelsfonds.”

Dat is precies wat de bonden dwarszit. Carl De Clercq ( ACV Textiel): “Of je het juridisch kan hardmaken, weet ik niet. Maar je krijgt wel het gevoel dat Van der Eecken vooral moest blijven leveren om het verlies bij LDP te verkleinen. Ontdraging van activa en creëren van een schijnkredietwaardigheid voor LDP, noem ik dat.”

Maar curator Jef Dauwe merkt op dat het nog lang niet zeker is dat de banken volledig worden terugbetaald. “Misschien net wel, misschien net niet. De vraag is of de banken er niet beter aan hadden gedaan om Van der Eecken te laten overleven tot de storm was overgewaaid. Indien het waar is wat Desseaux zegt, is het heel erg. Maar sowieso hadden bank noch zaakvoerder over de reële kansen van de overname onduidelijkheid mogen laten bestaan.”

Er zijn nog merkwaardige zaken. In een fax die Vincent De Poortere aan de curatoren richtte om zijn overnamevoorstellen voor LDP toe te lichten, wordt verwezen naar plannen “que nous avons établi avec les services du corporate banking du Génerale de Banque”.

“Dient Fortis, de moeder van Generale Bank, twee broodheren tegelijk?” vraagt een waarnemer zich af. “Wanneer je financier bent van een aandeelhouder – en daar lijkt die fax op te wijzen – dan neem je wellicht een andere houding aan tegenover de levenskansen van een bedrijf dan wanneer je dat niet bent. Banken doen voort met de aandeelhouder, niet met het bedrijf. Daar zijn veel meer belanghebbenden.”

Dat dergelijke belangenvermengingen niet uit te sluiten zijn, zal geen enkele bankier ontkennen. Maar andere rechtstreeks betrokkenen betwijfelen of Vincent de Poortere nog de noodzakelijke financiële omvang heeft – een minimumomzet van 12 miljard frank – om bij de dienst corporate banking terecht te kunnen.

De banken weigerden bij Van der Eecken de periode te overbruggen tot er duidelijkheid zou zijn over de claim op Balsan. Of tot 22 september, wanneer het auditbureau KPMG zijn rapport over de toekomstmogelijkheden van de groep af moest hebben.

Het zet kwaad bloed bij de bonden. Vooral omdat Fortis op 12 september, toen de raad van bestuur al had besloten om de boeken neer te leggen, aan Van der Eecken liet weten dat het 90 miljoen frank alsnog mocht gebruiken. Dat geld moest komen van Balsan, dat zo onder de andere claims uit probeerde te komen.

“Niet meer dan een poging om het blazoen op te poetsen,” vindt Patrick De Backer (ABVV Textiel). “Want zelfs als Van der Eecken het zou hebben aanvaard, blijft de vraag of Balsan ooit nog de rest zou hebben betaald.” Dat de bestuurders van Gimvindus niet geneigd waren – na de mediastorm rond de scheepskredieten – nogmaals enige twijfel te laten over hun goed beheerderschap, speelde allicht ook mee.

Curator Jef Dauwe relativeert: “Het lijkt me wat voorbarig om de banken met de fout van het faillissement van Van der Eecken op te zadelen. Noodgedwongen was de groep afhankelijk van enkele klanten. En als er één failliet gaat en een miljoenenput achterlaat… Tja, dan ga je mee ten onder.”

Luc Huysmans Hans Brockmans