“Geen nannytoestanden, wij staan zelf aan de schoolpoort”
“Voor mij bestaat er niet zoiets als een scheiding tussen werk en privé. Mochten die twee niet permanent door elkaar weven en elkaar in balans houden, dan zouden mijn vriend en ik hoe dan ook gezien zijn. We zijn allebei ondernemer en hebben een nieuw samengesteld gezin met vijf kinderen. Tijdens de weekends dat de kinderen bij ons zijn, zijn we vooral mama- en papataxi, met het hele sociale leven dat daaromheen hangt. Tijdens de andere weekends werken we twaalf tot veertien uur per dag en crashen we af en toe eens om te bekomen.
“We hebben er geen probleem mee dat het zo loopt. Integendeel: het laat ons toe veel tijd met de kinderen door te brengen, ondanks het feit dat we allebei minstens zestig uur per week werken. Bij ons geen nannytoestanden dus, wij staan zelf aan de schoolpoort om 16 uur, of om 11.40 uur op woensdag. Wat voor een godvergeten uur is dat eigenlijk ook? Daarna neemt mijn vriend het van me over en sluit ik me op voor een paar videoconferenties, tot ik het om 17 uur opnieuw van hem overneem.
“Je moet dat fysiek wel aankunnen, want er zijn periodes dat we allebei weinig slapen om het allemaal recht te houden. En je moet mentaal wendbaar genoeg zijn om op elk moment van de ene naar de ander modus te schakelen. Ik heb dat in mijn jeugdjaren geleerd. Mijn moeder overleed toen ik dertien was. Ik was vijftien toen ik de zorg voor het gezin op me nam. Zo ben ik vanzelf in dat ritme gerold. Ik had bovendien altijd al de natuurlijke neiging te zorgen voor de mensen om me heen. Zodra iemand in mijn buurt een bepaalde nood heeft, switch ik in mijn hoofd naar hulpmodus.”
Grens van de uitputting
“Daardoor heb ik wel al een aantal keer met met de grens van de uitputting geflirt, daar moeten we niet onnozel over doen. Toch denk ik niet dat ik gevaar loop om een burn-out te krijgen. De zaken waarmee ik bezig ben, geven me ongelofelijk veel energie en zingeving. Ik heb ook een klankbord aan mijn vriend. Je hebt het wel nodig dat iemand je blijft vragen wat je energie kost en wat je energie geeft. Anders zit je heel snel tot aan je knieën in de modder, zonder dat je het in de gaten hebt.
“Af en toe heb ik daarom wel eens een dag nodig om fysiek te recupereren, maar niet om me mentaal op te laden. Ik wil gewoon met het beetje tijd en de energie die ik in dit leven krijg zo veel mogelijk doen voor andere mensen. Dat geeft me minder het gevoel dat ik aan het verzuipen ben, of dat ik met de verkeerde dingen bezig ben. Ik ben ook gewoon iemand die bewust de drukte opzoekt. Telkens als ik thuis zeg dat ik het rustiger aan ga doen, schieten ze daar in de lach.”
Creatief
“Ook in mijn vrije tijd ben ik altijd bezig. In de grote vakantie zijn mijn vriend en ik bijvoorbeeld kookouder bij de Chiro. Dat is hard werken, van kwart voor zeven ‘s ochtends tot middernacht, maar dat is plezant. Samen met een aantal mensen die ondertussen vrienden zijn geworden, maken we dan bijvoorbeeld soep met versgedraaide balletjes, verse vol-au-vent en echte chocolademousse. Zie het als een ander soort uitdaging ( lacht).
“Verder gaat ons sociaal leven op en af. Er zijn maanden dat we geen tijd hebben om vrienden te zien. Het wordt ook moeilijk de hele bende te zien op een zaterdagavond. Daarom spreken we nu af met vrienden voor een brunch op zondagvoormiddag. Dan ontbijten we uitgebreid, met een bubbeltje erbij. Soms zitten er twaalf tot vijftien mensen aan tafel. Je merkt het: je wordt creatief in hoe je je sociale leven organiseert, met en rond de kinderen.”
Karen Boers (41)
CEO BeCode
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier