GEEN GRANATEN AAN TAFEL

Voor Geert Muylle is het even wennen: kort geleden was hij als diplomaat nog aan de slag in het oorlogszuchtige Joegoslavië, nu zit hij in het vredige Frans-Vlaanderen als consul-generaal van de Belgische ambassade in Rijsel. “Geef me drie maanden voor mijn tour d’horizon,” vraagt de 36-jarige Kortrijkzaan.

Zowat een maand geleden nam hij de nieuwe uitdaging aan. Neen, er was geen voorafgaand overleg met minister van Buitenlandse Zaken Erik Derycke (SP). En ja, het consulaat-generaal maakte de voorbije jaren geen al te beste beurt. Hij heeft dus werk voor de boeg. “We zijn er immers niet alleen voor de Belgische kolonie in het Franse noorden, 25.000 mensen, maar evenzeer voor de Belgische bedrijven,” stipt hij aan. “Ik besef dat we maar een doorgeefluik zijn, maar ook dat is belangrijk. Zakendoen is een kwestie van contacten en introducties. Een consul-generaal die naar behoren functioneert, kent na verloop van tijd de wegen die naar méér leiden.”

Als geboren en getogen Kortrijkzaan kent Muylle les Lillois door en door. Met de plaatselijke Chambre de Commerce Franco-Belge van Rosa Decaux onderhoudt hij een nauw contact. “We zijn complementair,” meent Muylle. “Het wederzijds onbegrip tussen Noord-Fransen en Zuidwest-Vlamingen is nog vrij groot. Ik wil nu activiteiten ontplooien die deze kloof dichten. Zelfs de préfet van de regio Nord-Pas-de-Calais was terzake duidelijk in zijn betoog: het is absoluut nodig.”

Muylle studeerde rechten aan de KU Leuven. Na tien maanden aan de Kortrijkse balie en zijn legerdienst, ontdekt hij zijn ware roeping als diplomaat. Eind 1990 trekt hij naar Warschau als tweede secretaris. Tussen juni 1993 en maart 1994 maakt hij deel uit van de Europese vredesmissie in ex-Joegoslavië. “Wat een ervaring,” herinnert hij zich. “Terwijl we de lont uit het vuur probeerden te halen rond de onderhandelingstafel, hoorden we de granaten buiten inslaan. Merkwaardig genoeg heerst dan geen paniek. Er wordt gewoon verder onderhandeld, misschien zelfs met nog meer verbetenheid.”

Na drie jaar Genève ( Permanente Vertegenwoordiging van België bij de Verenigde Naties van 1994 tot 1997), keert Muylle, inmiddels gehuwd en vader van twee kinderen, terug naar België. Stadsgenoot Stefaan De Clerck (CVP) vraagt hem als adviseur buitenlandse zaken op het kabinet van Justitie. De voorbije zomer viel daar het doek, omdat ons land een nieuwe consul-generaal in Rijsel nodig had. Over de recente gespierde verklaringen van de Franse minister van Arbeid en Tewerkstelling Martine Aubry, als zou Vlaanderen investeringen pikken van Frankrijk, heeft de nieuwe consul-generaal zijn mening: “Nog meer Franse bedrijven hebben zin gekregen in België, omwille van de verketterde 35-urenweek in de Hexagoon.” Gevraagd naar zijn hobby’s, kijkt Muylle vreemd op. Hij vindt er geen. “Ik vermoed dat ik de jongste jaren te hard gewerkt heb.”