GEEN AZIATISCHE GRIEP

Tegen de “Aziatische griep” blijkt India vrij goed beschermd. De trigger van de val van diverse “tijgers” in Zuidoost-Azië was hun zwakke externe positie: doordat ze te weinig reserves hadden om hun buitenlandse kortetermijnschulden af te betalen, was één schok voldoende om hen te vellen. Maar India heeft deviezenreserves van ongeveer 25 miljard dollar, meer dan het dubbele van de totale externe kortetermijnschuld.

In 1991, na een zware crisis van de betalingsbalans, startte toenmalig premier Rajiv Gandhi op aansporen van Wereldbank en IMF een drastisch programma van stabilisering, liberalisering, afbouw van protectionisme. Dat hield onder meer in dat links en rechts wat geprivatiseerd werd – wat op z’n Indisch echter nooit meer betekent dan het in privé-handen geven van een minderheidsparticipatie. Van de huidige coalitieregering rond de hindoe-nationalistische BJP-partij van premier Vajpayee werd bij haar aantreden even gevreesd dat ze de hervormingstrein zou stoppen, maar dat is niet het geval gebleken. Eind november werden bijvoorbeeld plannen aangekondigd om privé-bedrijven 40% te laten verwerven in de grote publieke verzekeringsmaatschappijen.

De Indiase groei in de jaren 1993-1997 schommelde rond 6 à 7,5%. Maar aan het wereldwijde terugvallen van de groeivoeten ontsnapte men ook hier niet. Begin dit jaar rekende men nog op 7% en meer. Vandaag noemen de meeste waarnemers “hoogstens 5,5%” nog optimistisch. De jongste twee maanden ging de verkoop van zware trucks en van olie en brandstof wel fors omhoog. Er wordt dus weer meer getransporteerd, wat er op wijst dat de economie terug sneller draait.

Problematisch is wel het inflatoir beleid gekoppeld aan een begrotingstekort van 6% van het BBP – “typisch voor een zwakke regering die cadeaus moet uitdelen om het electoraat aan haar kant te houden,” analyseren critici. Een officiële consumer price index is er niet, maar de officieuze schatting is dat die dit jaar al 14% hoger is gesprongen. De uit de pan gerezen prijs van diverse voedingsproducten – en vooral van de uien – had trouwens een belangrijk aandeel in de nederlaag van de BJP bij de recente verkiezingen in vier deelstaten.

De quantumsprong inzake infrastructuur die de Indiase overheid de komende jaren beoogt – aanleg van 7000 kilometer autowegen, verdubbeling van de elektriciteitscapaciteit, uitbouw van havens… – wil ze gezien haar precaire budgettaire toestand dan ook via privé-financiering realiseren, met formules als build-operate-transfer (BOT), waarbij de privérealisator van een infrastructuurproject ook voor een bepaalde termijn de uitbating ervan mag doen alvorens het geheel aan de overheid over te dragen.

Bij de Belgische exportkredietverzekeraar Delcredere vertelt directeur Yves Windelincx dat India qua ‘politiek risico’ voor de korte termijn in categorie 3 (op 7) staat, voor de (middel)lange termijn in categorie 4. Ter vergelijking: China doet beter, met categorie 1 voor de korte termijn, en 2 voor de (middel)lange.

EEN VEEL GEHOORDE KLACHT

onder (kandidaat-)exporteurs naar India betreft de torenhoge importtaksen, die over de voorbije jaren wel steil omlaag zijn gebracht, maar nog altijd tot zo’n 30% kunnen oplopen. “Daarmee zitten we perfect binnen de normen van de Wereldhandelsorganisatie,” zeggen Indiase officials. “Maar er worden nog allerhande heffingen bovenop gelegd door de deelstaten en de lagere bestuursniveaus,” verduidelijkt Vlaams economisch vertegenwoordiger Paul Hegghe: “Zo loopt de totale taxatie op tot 68% in de ene deelstaat, 72% in een andere… Voor sommige producten zelfs tot 100% en meer.”

Een tweede klacht betreft de red tape, de bureaucratie. En de corruptie, die welig tiert. Maar daarover wil geen enkele bedrijfsleider for the record wat vertellen. “Haast overal moet je

baksheesh betalen,” zegt één van hen, anoniem. “Gewoon om datgene te bekomen waar je perfect legaal aanspraak kan op maken. Wil je iets gedaan krijgen, dan moet je afdokken. Daarom ook is het aan te raden hier met een Indiase partner of agent te werken: die kan beter inschatten hoeveel er wanneer aan wie betaald moet worden.”

RAF PAUWELS