GA TERUG NAAR START

E en nieuwe aanbesteding betekent hoogstwaarschijnlijk niet het einde van de politieke spelletjes en het juridische gehakketak rond de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (Bam). Maar het lijkt steeds meer de beste optie.

De Bam is de vennootschap die het Antwerpse Masterplan moet realiseren. Dat plan moet de mobiliteit rond de Scheldestad verzekeren en zal resulteren in wat nu al gemakshalve als de werf van de eeuw wordt omschreven. Dat er politiek en juridisch gekrakeel zou ontstaan, stond alleen al door de grootte van de werken in de sterren geschreven. Met een totaal investeringsbedrag van 3,45 miljard euro, waarvan 1,85 miljard voor de Lange Wapperbrug, is Bam veruit het grootste publiek-private samenwerkingsproject (PPS) van Vlaanderen.

Afgelopen maandag, om 11 u., moest de bouwgroep Noriant (waarin onder andere Vinci, CFR, Cordeel en Deme samenwerken) zijn best and final offer indienen. Midden november zou de raad van bestuur van Bam dan beslissen om al dan niet voort te gaan met de enige overblijvende kandidaat-bouwer. Wordt er voortgegaan, dan volgt er midden volgend jaar een contract. Indien niet, dan moet een nieuwe aanbesteding worden uitgeschreven.

Op het eerste gezicht zou dat een blamage zijn. Een dergelijk njet stelt de realisatie van het project uit met ten minste enkele maanden, volgens sommigen zelfs anderhalf jaar. Bovendien zijn een aantal kosten dan nodeloos gemaakt.

Toch zouden de bestuurders er goed aan doen die optie ernstig te overwegen. Niet het minst omdat publiek-private samenwerking, op zich een nuttig instrument, zich geen tweede Liefkenshoektunnelverhaal kan veroorloven. Door de aanslepende strubbelingen had de tunnel zeker in de beginjaren een weinig glorieuze bijklank. Maar, net zoals de nv Liefkenshoektunnel, kan de Bam een nieuwe start nemen.

Dan kan het grootste bezwaar, namelijk dat Bam met slechts één kandidaat-bouwgroep onderhandelt, worden weggenomen. Want die situatie brengt mee dat relatief gebruikelijke zaken, zoals wijzigingen aan de oorspronkelijke offerte, steeds bedoeld lijken te zijn om die partij toch maar het werk te gunnen. Al vallen bij sommige van die wijzigingen best vraagtekens te plaatsen. Tollanen die 40 in plaats van 100 meter lang zijn, zijn daarom niet onveiliger, maar dat er met de tweede versie meer ruimte is, is duidelijk. En blijkbaar begreep men pas in 2007 dat een systematische controle van alle boorpalen een beetje overambitieus was. Zeker in de wetenschap dat daarvoor al minimaal 60 miljoen euro aan studiewerk werd besteed, klinkt dat op zijn minst raar.

Een volledig nieuwe start, inclusief een nieuw tracé, waar de Antwerpse bewonersgroep stRaten-generaal voor pleit, is wellicht te veel van het goede. Dan dreigt immers een nog veel ernstiger uitstel. Dat ziet de Vlaamse regering terecht niet zitten. Zelf wacht die regering intussen vooral op het volgende rapport van het Rekenhof, dat tegen eind oktober wordt verwacht. Eerder drong het hof er al op aan om inzage te vragen in de boekhouding van Noriant, om zo te controleren of de voorgestelde kosten niet overdreven zijn.

Wie in het gezelschapsspel Monopoly de kaart “Ga terug naar Start” trekt, moet een paar vakjes terug, maar krijgt de kans om verder te spelen. Het is in elk geval een leukere kaart dan “U wordt aangeslagen voor straatgeld”.

Luc Huysmans