Foute winnaar

Met een foute swing wint Jim Furyk de US Open.

Zowat alle teaching pro’s van de wereld hebben het wel al eens tegen hun klanten gezegd: “Probeer die swing van Jim Furyk alsjeblieft niet na te bootsen.” Nochtans won de Amerikaan twee weken geleden de US Open. Met drie slagen voorsprong op de Australiër Stephen Leaney. De topspelers kwamen er deze keer helemaal niet aan te pas.

De puristen zijn dus niet opgetogen met de eerste grote overwinning van de 33-jarige Furyk, op het terrein van Olympia Fields in Chicago. Begrijpelijk is dat niet meteen. Veel waarnemers vragen zich inderdaad af of het wel mogelijk is om met een foute swing een score van 67 66 67 72 bij elkaar te spelen, bovendien op een moeilijk terrein met zeer snelle greens. Jim Furyk evenaarde het record van 272 slagen in de US Open, dat op naam staat van Jack Nicklaus (1980), Lee Janzen (1993) en Tiger Woods (2000). Furyk kreeg een cheque van 1.080.000 dollar voor zijn overwinning.

En de waarheid over zijn swing? Alle swings zijn verschillend en aanvaardbaar, op voorwaarde dat de fundamentele principes geëerbiedigd blijven.

De swing van Jim Furyk is alvast een zeer gecompliceerde beweging. Terwijl Jim zelf allesbehalve een gecompliceerde kerel is. Zondag, op de green van de elfde hole, glimlachte hij heel eventjes toen een jongedame haar borsten liet zien. En wachtte rustig tot de veiligheidsmensen haar hadden weggebracht. Furyk staat inderdaad altijd even ontspannen op de golfbaan. Hij verpersoonlijkt de etiquette en alles waar de golfsport voor staat.

Vader Mike Furyk, een teaching pro, is niet alleen verantwoordelijk voor de uitstekende opvoeding van zijn zoon, maar ook voor diens swing. “Het is een repetitieve beweging,” legt hij uit. “En hoewel het inderdaad een merkwaardige swing is, blijft dat het allerbelangrijkste. Als hij er maar een goed gevoel bij heeft.”

Toen Jim Furyk op zijn twaalfde met papa naar de golfbaan trok, bescheurden omstanders het toen ze zijn swing zagen. Toch wilde vader Mike er niets aan veranderen. Hij hielp zijn zoon zelfs bij het zoeken naar een voor hem perfecte houding en puttergreep: met gekruiste handen. In die tijd je reinste ketterij. Zelfs nadat hij zeven toernooien had gewonnen in de Amerikaanse Tour bleef het schampere opmerkingen regenen over de swing van Furyk.

De swing van Jim Furyk ontleed: hij begint aan de buitenkant, maakt een grote lus en keert vervolgens naar de binnenkant terug. Op een tee oogt het zeer traag, een beetje pathetisch zelfs, en helemaal niet mooi. De Angelsaksische golfspecialisten vergeleken zijn swing met een octopus die uit een boom valt. Of een eenarmige houthakker die een slang probeert te onthoofden in een telefooncel.

Dat Jim Furyk zo’n gecompliceerde beweging goed kan uitvoeren, heeft veel te maken met zijn sportieve aanleg. Baseball, basket, Amerikaans voetbal: hij beoefende het allemaal en was ook overal goed in. En nu is hij dus de vierde zoon van een teaching pro sinds de Tweede Wereldoorlog die de US Open wint. Na Arnold Palmer, Curtis Strange en Ray Floyd.

“Mijn vader was er altijd toen ik hem nodig had,” zegt Jim. “Met ons tweeën waren we gewoon onklopbaar op de US Open.” Leuk detail: Fluff Cowan, de caddie van Furyk, werkte vroeger samen met Tiger Woods.John Baete