Fonkelende faam

De Belgische mode verwief internationale faam (en omzet) dankzij de Zes van Antwerpen. Belgische juwelenontwerpers, met namen als Christa Reniers en Wouters & Hendrix, volgen het voorbeeld. Yves Kamioner week uit naar de VS en ontwerpt er juwelen voor Hollywood- en andere sterren.

“Het zijn geen juwelen die je koopt als statussymbool of als belegging. In tegenstelling tot traditionele juwelen, die doorgaans door de man worden aangeschaft, worden deze veeleer door de vrouwen zelf gekocht,” zegt Sonja Noël, zaakvoerster van Stijl. Stijl, gelegen in de Dansaertstraat in Brussel, staat gekend als de modezaak die een kans biedt aan jonge ontwerpers, zoals de Zes van Antwerpen in hun beginperiode. Zo stond Stijl midden jaren tachtig ook open voor de distributie van de juwelen van het Vlaamse duo Wouters & Hendrix, en begin jaren negentig van de Limburgse Christa Reniers. “Ondertussen verkoop ik hen niet meer in de winkel, ook niet de sieraden van andere ontwerpers ik heb overigens geen nieuwe ontdekkingen meer gedaan. Maar Wouters & Hendrix zowel als Christa Reniers hebben een gat in de markt ontdekt, en gevuld. Ze produceren een middenproduct tussen fantasiejuweel en een zuiver juweliersjuweel. Hun juwelen hebben waarde door de vorm.”

We wisten niet eens wat een bestelbon was

Karen Hendrix en Katrin Wouters haalden in respectievelijk 1983 en 1984 hun einddiploma edelsmeedkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. Ze beslisten om samen te werken, “niet omdat we vriendinnen waren. Wel omdat we elkaars werk apprecieerden.” In ’85 zag hun eerste collectie, 30 stuks, het daglicht. Ze trokken ermee naar Parijs, naar twee juwelierszaken die ontwerpjuwelen verkochten en geen klassieke burgerlijke sieraden. Katrin Wouters : “We vonden het belangrijk om ons product onmiddellijk aan de markt te toetsen.” Tot hun verbijstering plaatsten beide winkels een bestelling. “Wij wisten zelfs niet wat een bestelbon was,” vertelt Karen Hendrix. “Erger was dat we geen flauw idee hadden hoe we dat allemaal moesten gaan produceren. Honderden stuks maken met de hand was onbegonnen werk,” voegt Katrin Wouters toe. Nadat ook in België, moeizaam, een handvol modezaken toehapte, startte het duo de zoektocht naar een fabrikant.

In ’86 trekken de dames, onder de vleugels van de Zes van Antwerpen “zij hebben ons met raad en daad veel geholpen” naar de British Designer Show. Twee jaar later ruilen ze deze Londense beurs voor een aanwezigheid op de Parijse beurzen, aanvankelijk weer samen met de Zes. Nadien afzonderlijk op de Première Classe, nu op de Tranoï in maart en oktober. “Een dure aangelegenheid,” bevestigt Wouters, “200.000 frank voor de huur van 9 m² stand voor 4 dagen, plus inrichting, reis, hotel en restaurantie voor 2 of 3 personen. Maar noodzakelijk. Internationale inkopers meten zo je sérieux.”

Export in eerste instantie naar Japan, gevolgd door Nederland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten vertegenwoordigt meer dan 60 % van de omzet van de in 1990 opgerichte bvba Wouters & Hendrix Jewelry. Eind ’96 werd het kapitaal, fiftyfifty in handen van Karen Hendrix en Katrin Wouters, opgetrokken van 750.000 frank naar 2,8 miljoen. “Allemaal overgedragen winsten die we weer in het bedrijf pompen, zelf steken we nauwelijks wat op zak,” bevestigen de beide jonge moeders. Wouters & Hendrix (5 personeelsleden) ontwerpt, assembleert en verzendt de juwelen. De fabrikage zelf is uitbesteed aan derden. Vorig jaar werd 722.000 frank winst geboekt op 13 miljoen frank, de eerste 9 maanden van dit jaar beliep de omzet reeds 17 miljoen frank.

Gevestigde waarde worden

“Hier komen en kopen vrouwen van allerlei types, en net zo goed meisjes van 18 als dames van 75. Ik ben daar zelf ook verwonderd over,” zegt Christa Reniers in haar winkel aan de Brusselse Oude Graanmarkt. Na heel wat vallen en opstaan een jaartje kunstgeschiedenis, een superkorte loopbaan als bediende, stempelperiode,… besluit de Limburgse te doen wat ze altijd heeft willen doen : zelf juwelen ontwerpen en maken. “Eigentijdse juwelen in massief zilver,” vervolledigt de 35-jarige ontwerpster. In ’92 klopt ze met haar eerste, beperkte collectie aan bij Stijl. Met succes.

In ’93 richten Christa en haar echtgenoot Francis de commanditaire vennootschap Sterling Silver Productions op, die het eerste boekjaar een kleine 3 miljoen frank omzet draait. Twee jaar later volgt een eigen winkel, eind ’96 wordt een tweede vennootschap opgericht. De winkel ressorteert onder Sterling Silver Productions, terwijl de bvba Comptoire Centrale de Production de productie en de verdeling op zich neemt. De rekening van het eerste boekjaar zal een omzet tonen van, afgerond, 10 miljoen frank. Beide vennootschappen samen stellen 6 personeelsleden tewerk. Zegt Francis Reniers : “Wij zijn idioten. Wij werken met hoog gekwalificeerd personeel, terwijl het de trend is om uit te besteden aan laag geschoold personeel. Maar wij geloven in ons product. Onze wensdroom is om, op lange termijn, een gevestigde waarde te worden als Delvaux met tijdloze kwaliteit als basis.”

Het merendeel van de omzet wordt nog steeds in België geboekt. “De eerste jaren hebben we zelf geprospecteerd in het buitenland, maar dat was niet efficiënt. We hebben dan maar besloten om eerst het netwerk in België uit te bouwen en dan te werken met distributeurs in het buitenland,” aldus Francis Reniers. Ondertussen liggen de Christa Reniers-juwelen wel in de prestigieuze Shiseido-boetiek in Tokio (ook op het Internet te bezichtigen) en werd met hulp van het Brussels Gewest een stijlvolle exportcatalogus (kostprijs : 1 miljoen frank) gemaakt.

CATHY BUYCK

KAREN HENDRIX & KATRIN WOUTERS (WOUTERS & HENDRIX) Wij hebben geen budget voor publiciteit. Daarvoor zijn we te klein.