FLAMINGANT

OF IDEALIST ?

In de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging prijkt op pagina 280 de naam van Renaat Van Thillo (broer van Bill, Mon en Malvina). Een beknopt verslag van 30 lijntjes geeft een summier overzicht van zijn rol in de Vlaamse ontvoogdingsstrijd, zijn “kollaboratie” tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vlucht, nadien, naar Argentinië.

Eigenlijk zette René zijn eerste beroepsstappen, samen met de industrieel Tony Herbert, in de Kortrijkse katoenindustrie. Niet voor lang. Algauw keerde hij terug naar het Antwerpse om er als ingenieur in dienst te gaan bij Gevaert. René was bezield door de Vlaamse zaak : zo hielp hij in ’30 mee de Vlaamsche Voetbalbond uit de grond stampen, als tegenhanger van de Belgische bond.

Vanuit dit Vlaams idealisme werd René Van Thillo, in ’40, na het uitbreken van WOII, leider van de VAVV (Vrijwillige Arbeidsdienst voor Vlaanderen), een officieel orgaan dat tijdens de bezetting jongemannen ronselde voor werken van openbaar nut. Na de oorlog werd hij hiervoor in ’47 bij verstek ter dood veroordeeld. Hij vluchtte naar Argentinië nadien gevolgd door zijn vrouw en 8 kinderen waar hij een eigen fotobedrijf, Lasaf, oprichtte en zich nadien specializeerde in de export van inlands vlees naar Europa.

Ook zijn broer Mon die in Ekeren een dokterspraktijk had kwam na de oorlog in aanvaring met het gerecht. Hij werd 17 maanden opgesloten, maar bouwde daarna terug een suksesvolle fysioterapie-praktijk uit op de Antwerpse Italiëlei. Mon was een graaggezien figuur in Vlaamse socio-kulturele en akademische kringen. Zijn zoon, Karel Van Thillo : “Mijn vader is in ’58 gepolst geweest om de Antwerpse senaatslijst te trekken van de Volksunie. Maar hij weigerde : de politiek was niet z’n roeping. “

Een anekdote vertelt hoe Mon Van Thillo eind jaren ’60, met enkele Antwerpse notabelen, op vakantie was in Tenerife. Eén van de gasten werd er doodziek : het bleek om mevrouw Algoet te gaan, de echtgenote van Georges Algoet, privé-sekretaris van Paul Vanden Boeynants (toen CVP/PSC). Dank zij de vakkundige zorgen van dokter Van Thillo werd de vrouw op tijd naar België gerepatrieerd. Een dankbare Vanden Boeynants stond hen op te wachten en bood Van Thillo een wederdienst aan. Mon vroeg of hij zich om het dossier van zijn naar Argentinië gevluchte broer kon bekommeren. René Van Thillo werd daarna meermaals in België gesignaleerd. Het verhaal is ons door Karel Van Thillo bevestigd.