Filmvondsten/L’Âge d’Or Prijs 1998

Het Brusselse Filmmuseum pakt tussen 1 en 16 juli uit met hét cinefiele evenement van het jaar: de Filmvondsten, annex L’Âge d’Or Prijs, editie 1998. Een beknopte selectie.

Inl.: Tel. (02) 507.83.70

Wie een alternatief zoekt voor de stereotiepe vormentaal en de leeghoofdige nonsens van de ontspanningsindustrie, kan gedurende de eerste helft van de maand juli zestien door Belgische distributeurs onopgemerkte films uit de recente edities van Berlijn, Cannes, Venetië en Rotterdam bekijken. Met de Filmvondsten wil het Filmmuseum de distributie van de “kwaliteitsfilm” in België bevorderen. Jaarlijks worden vijf titels weerhouden. Aan elke bekroonde film hangt een distributiepremie van 250.000 frank vast. De L’Âge D’Or Prijs, ook goed voor 250.000 frank, wordt uitgereikt aan een filmproductie die “zich door de originaliteit van haar stijl en strekking doelbewust onderscheidt van de heersende conventies”. Het vorige maand in Cannes met de Prijs van de Semaine de la Critique bekroonde “Seul Contre Tous”, is bijvoorbeeld een potentiële kanshebber voor de L’Age d’Or Prijs. Producent, scenarist en regisseur Gaspar Noé maakte zeven jaar geleden ophef met zijn halflang speelfilmdebuut “Carne”. De speelse provocateur Noé filmt de gitzwarte en extreem cynische maatschappijvisie van zijn hoofdpersonage, de misantropisch geworden slager uit “Carne”, in een briljant aangewend scoopformaat. De toeschouwer ziet alles vanuit het oogpunt van de slager, wiens nihilistische levensfilosofie, afkeer van zichzelf en degout van de wereld, slechts verlicht wordt door het verlangen naar zijn zwakzinnige dochter. Louis-Ferdinand Céline is bij Gaspar Noé nooit veraf. Uit de recente Cannes-oogst smeken zowel “Killer” als “Os Mutantes” om een distributeur. De mutanten uit de uitstekende derde langspeelfilm van de Portugese filmmaakster Teresa Villaverde, zijn door ouders verwaarloosde adolescenten – een wederkerend thema in Villaverde’s oeuvre – die hun wil om te overleven niet opgegeven hebben. Hun drang om dingen te veranderen en hun weigering om zich te plooien naar maatschappelijke conventies, wordt door Villaverde in elegische sequentieshots gefilmd. Haar poëzie van het straatleven is bijzonder hard, maar straalt ondanks de terneerdrukkende sfeer een rauwe energie uit. In “Killer” ontleedt de uit Kazachstan afkomstige cineast Darejan Omirbaev de ondergang van een modale burger die wegens werkloosheid in de netten van de georganiseerde misdaad verstrikt geraakt. Omirbaevs minimalistische beeldregie is beheerst en indringend. Lang aangehouden shots en een korrelige zwartwitfotografie markeren tenslotte de drukkende sfeer van “Passion”, een Hongaarse filmadaptatie van “The Postman Always Rings Twice” door György Fehér.

PIET GOETHALS