Filmvondsten/Age d’Or 2005 Europees Filmfestival van Brussel

Filmvondsten/Age d’Or, za 2/7 tot vr 8/7 in Flagey, Heilig Kruisplein, 1050 Brussel en van vr 8/7 tot vr 15/7 in het Koninklijk Belgisch Filmarchief, Ravensteinstraat, 1000 Brussel.

Info: tel. 02 507 83 70 en www.filmarchief.be

Europees Filmfestival van Brussel, van vr 1/7 tot za 9/7 juli in Flagey.

Info: tel. 02 533 34 20 en www.fffb.be

A ls u het idee deelt dat gespierde blockbusters met grote filmsterren verdampen in het niets zodra de eindgeneriek afrolt, en kleine, ogenschijnlijk banale films met een resem onbekenden in de titelrol een blijvende indruk nalaten, dan slaat u best uw tent op in de Flagey voor de dertigste editie van de Filmvondsten/Age d’Or en de derde aflevering van het Europees Filmfestival van Brussel. Enkele praktische aspecten joeg beide festivals onder hetzelfde dak, wat de avontuurlijk ingestelde filmliefhebber meteen tijdrovende verplaatsingen tussen het Filmmuseum en de Flagey uitspaart. Voor alle duidelijkheid: de traditionele herneming van het programma van de Filmvondsten/Age d’Or neemt wel weer in het Koninklijk Filmarchief plaats.

Is er ook wat te zien? De 21 in België onuitgegeven films van de Filmvondsten/Age d’Or en de achtenveertig titels (zowel avant-premières als producties zonder Belgische distributeur) uit het Europees Filmfestival bevatten parels, middelmaat, experiment en controverse, maar gaan bovenal een communicatie aan met de toeschouwer. Het Britse The Great Ecstasy of Robert Carmichael is er bijvoorbeeld eentje. Thomas Clays heftige debuut situeert zich in het Engeland van Tony Blair, maar kan zich eender waar afspelen. De industriële setting van een niet nader omschreven dorp ademt werkloosheid, racisme, verval en mistroostigheid uit. Robert Carmichael bezigt het oeuvre van Marquis de Sade om zich te onaneren: een lichte hint naar wat volgt. Clays fraaie beeldcomposities en de muziek van Elgar en Purcell laten onderhuidse agressie opborrelen. Wat de finale er des te gruwelijker en brutaler op maakt. Clays kijk op de hedendaagse samenleving, waar elk normbesef en elke moraal verdwenen is, bezorgt ijskoude rillingen.

Room, het debuut van Kyle Henry, heeft het Amerika van George Bush als decor. Henry creëert een intrigerende claustrofobische sfeer, waar de kijker in de hersenkronkels van een vrouw sluipt die de wereld rondom haar ziet instorten en naar een houvast zoekt in Manhattan. Een maf psychodrama en knap gedaan.

The Death of Mr. Lazarescu van de Roemeen Cristi Puiu won (heel terecht) de prijs van Un Certain Regard Cannes 2005. Puiu zit met zijn camera gedurende 153 minuten op het nekvel van zijn protagonist; een man van 62 die langzaam aftakelt en naar verschillende ziekenhuizen wordt gevoerd. De ontmenselijking door de medische wereld krijgt gedaante in een rist doktoren en specialisten die uitmunten in arrogantie, betweterigheid of gewoon prikkelbaarheid, te wijten aan een te grote werkdruk. Tegenover de grauwe sfeer en het overheersende miserabilisme plaatst Puiu ontwapenende zwarte humor en hypnotiserende sequentieshots. Een absolute topper.

Het minimalistische Sangre lijkt op een soort Jeanne Dielman (van Chantal Akerman) op speed. Amat Escalante volgt in zijn ravissante debuut de dagelijkse handelingen van een ordinair koppel. Of hoe routine, verveling en banaliteit toch boeiend en meeslepend kunnen zijn.

Piet Goethals