Familie Dupont

Vader Dirk Dupont (56) en dochter Sarah Dupont (29) van de gelijknamige nv uit Kortrijk, gespecialiseerd in keukenartikelen. Het bedrijf bestaat 25 jaar, levert materiaal aan vishandels, traiteurs, slagerijen, supermarkten en horeca, en is actief in meerdere landen in Europa. Er zijn veertien mensen in dienst en de omzet bedraagt 7 miljoen euro.

“Je zegt nooit: ‘Kom, we gaan de opvolging bespreken'”

DIRK DUPONT. “Zeven jaar geleden is mijn dochter Sarah erbij gekomen. Uit vrije wil, niet opgedrongen. Ze was geïnteresseerd.”

SARAH DUPONT. “Ik ben er eigenlijk in gerold. Ik was afgestudeerd en wist nog niet goed welke richting ik uit wilde. Papa vroeg of ik geen zin had om in het familiebedrijf te werken, ik had daar tot dan totaal niet bij stilgestaan. Maar toen dacht ik: waarom eigenlijk niet? En hoe meer je leert, hoe meer je interesse groeit.”

DIRK DUPONT. “Sommige collega’s zeiden dat ik Sarah beter eerst enkele jaren bij een ander liet werken, maar ik heb ervoor gekozen haar direct in het familiebedrijf te laten starten. Ik zat op dat moment eigenlijk een beetje vast. Ik had wel goede medewerkers, maar geen rechterhand. Ik miste iemand op wie ik kon steunen om de onderneming uit te helpen bouwen.”

“De voorbije jaren hebben we het wel al eens gehad over het overlaten van het bedrijf, maar nooit grondig. Het was een beetje tussen de soep en de patatten. Daarom drong Sarah erop aan om aan deze sessies deel te nemen. Zij heeft ons ingeschreven. Ik vermoed dat ze wil dat we werk maken van die overdracht.”

SARAH DUPONT. “We waren er al een jaar, anderhalf jaar over aan het praten. Maar het werd nooit concreet. Dat werd altijd maar op de lange baan geschoven. Nu zijn we verplicht erover na te denken, ermee bezig te zijn en er met anderen over te praten.”

DIRK DUPONT. “Het volstaat ook niet één keer, bijna accidenteel, een seminarie over familiale opvolging te volgen. Dat heb ik pas begrepen tijdens een speech van professor Jozef Lievens van het Instituut van het Familiebedrijf, die sprak over een proces dat drie tot vijf jaar duurt en dat je best realiseert tussen je 55ste en 60ste. Dat was voor mij een shock. Op dat moment besefte ik dat we het niet langer mochten uitstellen.”

SARAH DUPONT. “We zochten ook een omgeving waarin aandacht was voor het menselijke aspect. Juridisch en cijfermatig kun je alles regelen, maar de overdrager moet ook de zaak voldoende kunnen loslaten.”

DIRK DUPONT. “Daar zeg je zoiets. Ik ben nogal een controlefreak en ik heb tijdens deze cursus al vaak gehoord dat de overlater een groter probleem vormt dan de overnemer (lacht). Ik ben daarop geen uitzondering. Maar het is ook vanuit een bezorgdheid om het bedrijf op een goede manier over te laten, zonder lijken in de kast en met de juiste mensen die mijn dochter omringen. Ik wil dat, als ik er binnen vijf of tien jaar nog eens passeer, het bedrijf nog altijd goed draait. Maar ik besef heel goed dat ik het moeilijk zal hebben om de zaken los te laten.”

SARAH DUPONT. “Natuurlijk wil ik een beroep blijven doen op de expertise van mijn vader. Meer dan twintig jaar ervaring, dat is van grote waarde. Ik zou het geen goede zaak vinden mocht hij de deur van de onderneming achter zich dichttrekken en niet meer omkijken. De beste ideeën komen soms van mensen met jaren ervaring.”

DIRK DUPONT. “Je hoort vaak spreken over een generatiekloof, maar in ons geval is die er niet. We vullen elkaar goed aan, ook qua karakter. Ik zou niet kunnen functioneren in een omgeving waar er voortdurend ruzie is. Dan zou ik inderdaad de deur dichtgooien en niet meer omkijken. Pas op, wij hebben ook al aanvaringen gehad, maar dan proberen we die ‘s avonds thuis uit te praten zodat de medewerkers er niets van merken. En eigenlijk is het niet slecht dat er discussies en meningsverschillen zijn. Hoe kan een bedrijf vooruitgaan als iedereen het altijd eens is, als de zaken niet ter discussie gesteld worden?”

SARAH DUPONT. “In het begin was het moeilijk om bepaalde zaken te zeggen. Ik vond bijvoorbeeld sommige kosten overdreven en wilde wat meer op de rem staan. Maar ik had het gevoel dat ik tegen een muur praatte, papa deed toch zijn eigen zin. Geleidelijk aan is hij gaan inzien dat ik soms wel gelijk had. We merken ook dat het werkt: de firma is sterker geworden en we groeien. Dat blijft toch de belangrijkste toetssteen.”

DIRK DUPONT. “Mijn vrouw heeft daar ook een rol in gespeeld. Zij zit niet in de zaak, maar zij is een klankbord voor ons allebei. Het was zij die mij erop attent maakte dat ik meer naar mijn dochter moest luisteren. Ik had er eerlijk gezegd zelf niet bij stilgestaan dat ik op dat vlak tekortschoot.”

SARAH DUPONT. “Communicatie is heel belangrijk, dat is een van de belangrijkste zaken die ik onthoud. Het is essentieel dat je over alle aspecten met elkaar van gedachten wisselt. We gaan een rol voor de overlater creëren, oké, maar hoe ziet hij dat, en hoe zie ik dat? Daar moeten we nog verder op doorgaan.”

DIRK DUPONT. “Het eigenaardige is dat je daar als ondernemer geen tijd voor vrijmaakt. Je zegt nooit: ‘Kom, we gaan eens rond tafel zitten en dat bespreken’. Dat komt er niet van. Ik weet nu al dat we daarvoor gaan terugvallen op hulp van buiten. Omdat die externe ons zal vastpinnen op een moment en een timing waardoor je verplicht wordt het gesprek voor te bereiden en te voeren.”

“Hoe kan een bedrijf vooruitgaan als iedereen het altijd eens is, als de zaken niet ter discussie gesteld worden?” Dirk Dupont