FAILLISSEMENT CONTINENTAL PRINTING

Wie van nabij de dossiers rond de opgedoekte videoketen Superclub (zie hoger) en de verleden week failliet verklaarde drukkersgroep Continental Printing volgt, kan een wel heel nauwe verstrengeling ontwaren.

Hubert Govaerts, topman van Continental Printing, was vanaf 1982 een goede zakelijke relatie van Maurits De Prins, de stichter-bezieler van Superclub. Als drukker en uitgever van reclamebladen in Limburg en Antwerpen verzorgde Govaerts het drukwerk en de reclame van De Prins. De baas van Continental Printing kwam op 12 maart 1985 voor het eerst voor in het aandeelhoudersregister van Superclub, toen met 5000 aandelen. Het was mee onder impuls van Hubert Govaerts dat Superclub, via een partnerschap, begon aan de uitbouw van zijn eerste videotheken in Limburg en – later – Antwerpen. Via Superclub zou Govaerts ook in contact komen met belangrijke instellingen uit het Limburgse reconversiemilieu. Denk maar aan de LIM (later omgevormd tot de LPM), die 31% bezat van de drukkersgroep, en risicokapitaalverschaffers als Investco en Benevent (die laatste was zowel bestuurder bij de drukkerij als aandeelhouder van Superclub).

Jan Maes, ex-financieel directeur van Superclub: ” Philippe de Vick, die voor Investco de videoketen Superclub volgde, heeft ook het dossier-Govaerts aangebracht. Govaerts ging uiteindelijk in 1988 weg bij Superclub omdat hij zich niet kon vinden in de plannen van De Prins rond het videobedrijf.” Geconfronteerd met deze uitlating antwoordt de Vick aan Trends dat hij geen weet had van enige betrokkenheid bij deze zaak.

Het avontuur met De Prins zou Govaerts in elk geval geen windeieren leggen. Maria De Mey, ondervoorzitter van Continental Printing: “Wij planden in Houthalen een nieuwe drukkerij en verkochten onze Superclub-aandelen in 1988 voor ongeveer 800 miljoen frank aan een van de Engelse postbusbedrijven rond Superclub.” De goede contacten zouden ook later gedeeltelijk blijven bestaan. Zo kon Dirk Van Spaendonck, hoofdboekhouder van Superclub, na de komst van Philips bij Superclub, aan de slag bij Govaerts.

Behalve de warrige structuur van beide groepen is er nóg een gelijkenis tussen Continental Printing en Superclub: terwijl het eigen vermogen van Continental Printing officieel zo’n 1,3 miljard frank bedroeg, bleek het na een voorlopige audit door kandidaat-overnemer Concentra plots maar -618 miljoen frank ‘waard’ te zijn, een verschil van 2 miljard frank. Waarnemers vermoeden dan ook dat er flink werd gesleuteld aan de balansen. En dat verhaal doet dan weer denken aan dat van Superclub, dat een eigen vermogen had van 4,5 miljard frank… tot Philips na de overname de illusies hierover aan diggelen sloeg. Het enige verschil is dat Concentra een audit liet uitvoeren vooraleer het financiële engagementen aanging, terwijl Philips dat pas achteraf deed.

Hubert Govaerts wou geen commentaar kwijt.