Expo 2000

Morgen 1 juni gaat de Expo 2000 open. De organisatoren hopen een debacle zoals in Lissabon te vermijden.

De Expo 2000 knoopt opnieuw aan met de traditie die wil dat een wereldtentoonstelling een vitrine op de toekomst zou zijn. Dat gebeurde in Londen in 1851 bij de eerste editie ook al. Maar Hannover ambieert méér dan een kil uitstalraam van nieuwe technologie. Directrice Birgit Breuel hoopte begin dit jaar dat haar expo zou bewijzen “dat mens en technologie kunnen samenleven met de natuur en de kwaliteit van die natuur zelfs verbeteren”. Vandaar de grote aandacht voor ecologische thema’s.

Dat begint al bij de ingang van het Nederlandse paviljoen waar bomen en water de boventoon voeren. Windgeneratoren voorzien het gebouw van elektriciteit. Nepal gebruikte voor zijn constructie geen moderne machines. De bezoeker moet op deze Expo dankzij planten, bloemen en bomen uit alle uithoeken van de aardbol, een soort reis rond de wereld maken. Groen is de kleur van Hannover.

Bijna 200 landen tekenden finaal in voor het evenement en daarmee mag Expo 2000 zich terecht de grootste ooit noemen. Maar ook één van de duurste. De organisatie op zich kostte zo’n 65 miljard frank. Zonder de indrukwekkende facelift van Hannover. De stad die in de tweede wereldoorlog compleet vernield werd, kreeg méér metro, een nieuw stadhuis, een nieuwe luchthaventerminal, extra asfalt, parken en een grote poetsbeurt. Voor die hele operatie moesten de overheden tussen 215 en 320 miljard frank ophoesten. De exacte kosten zijn dus nog lang niet gekend.

In elk geval zal Expo 2000 ondanks zware sponsoring per saldo deficitair blijken. Het geplande verlies beloopt 8,6 miljard frank. Volgens de organisatoren zijn in die raming een aantal terugverdieneffecten niet verrekend en: de tentoonstelling levert zo’n 85.000 tijdelijke banen op in een stad met een werkloosheidsgraad van 10%.

Het deficit zal in grote mate afhangen van het aantal bezoekers. Op vijf maanden tijd zouden dat er veertig miljoen moeten zijn. Dat lijkt een optimistische schatting want in de weken vóór de opening liep de ticketverkoop niet echt als een trein. Op de openingsdag verwachtte men oorspronkelijk 250.000 bezoekers. Begin mei spraken de organisatoren van 150.000 en tien dagen vóór de grote dag hadden slechts 20.000 gegadigden een kaartje gekocht.

Toch heerst er geen paniek in Hannover. Een debacle à la Lissabon is “uitgesloten”. De vorige wereldtentoonstelling (1998) eindigde daar in absolute mineur. Niet alleen viel het aantal bezoekers zwaar tegen, tijdens het evenement kwamen al enkele financiële schandalen aan de oppervlakte.

marleen fynhoudt