Event Horizon

De jonge Britse cineast Paul Anderson neemt u in zijn horror-sciencefictionfilm “Event Horizon” eventjes mee naar de hel.

Paul Anderson (niet te verwarren met Paul Thomas Anderson, de maker van ” Hard Eight” en ” Boogie Nights“) maakte begin jaren negentig deel uit van de Britse Multiplex-generatie – een groep pas afgestudeerde filmmakers die zich resoluut afkeerde van het arthouse circuit en doelbewust koos voor een entertainmentcinema die moest concurreren met de Amerikaanse kaskrakers in de multiplexen. Andersons donkere kijk op de Britse X-generatie in zijn debuutfilm ” Shopping” (1993) lokte de nodige controverse uit, maar was wel zijn visitekaartje voor Hollywood. Na het succesvolle ” Mortal Combat” en in afwachting van de futuristische thriller ” Soldier” draaide hij ” Event Horizon“.

In “Event Horizon” wordt het reddingsschip Lewis & Clark naar Neptunus gestuurd om het verloren gewaande ruimtetuig Event Horizon te bergen. Aan boord van het gedoemde schip zijn gruwelijk vervormde lichaamsdelen en bloedvlekken de enige resten van de bemanning. Het duurt niet lang voor het reddingsteam het geheim achter het bloedbad achterhaalt…

“Event Horizon” is niet meer dan de eeuwige confrontatie tussen de mens en het Oudste Kwaad ter wereld. De duivel heeft in de loop van de (kunst)geschiedenis verschillende verschijningsvormen aangenomen en heeft de voorbije honderd jaar tevens menig filmmaker geïnspireerd. In het horrorgenre is het ongetwijfeld sinds Clive Barkers ” Hellraiser” (1987) geleden dat de hel op een geïnspireerde manier vorm kreeg. Barkers grimmige cenobites brachten in een perverse SM-fantasie het ultieme genot in de vorm van helse pijn. De hel houdt voor de protagonisten van “Event Horizon” een fysieke ontmoeting in met hun ergste angsten en schuldgevoelens.

Andersons voorliefde voor een trendgevoelige beeldesthetiek had hij al uitvoerig gedemonstreerd met “Shopping”. In “Event Horizon” weet het fotogenieke decor en de gesuggereerde horror gedurende de eerste helft van de film nog de nieuwsgierigheid te prikkelen. Maar eenmaal de tip van de sluier wordt gelicht, vervalt “Event Horizon” in een doordeweekse huiverfilm. “Event Horizon” is symptomatisch voor een bepaald soort Amerikaanse cinema waarin het nastreven van effecten belangrijker is dan de personages en de dramatische ontwikkeling. Liefhebbers van het genre zullen de benauwende sfeerschepping uit het begin zeker appreciëren. De doeltreffend aangewende geluids- en montage-effecten maken echter al snel plaats voor expliciete gore en clichématige plotontwikkeling.

Piet Goethals