Eurokids in Boston

Vandaag de dag herbergt Boston meer dan 10.000 rijke buitenlandse studenten. Met hun voorliefde voor designerspullen, discotheken en trendy cafés maakten zij van deze stad in New England een belangrijk Amerikaans trefpunt voor mode en gastronomie.

Op de zwoele tonen van Arabische muziek stopt een vuurrode Maserati met gierende banden voor het Armani Café in de chique Newbury Street in Boston. Nauwelijks tien jaar geleden was er maar een handvol trendy boetieks of restaurants in dit Mekka van de studenten, dat meer prestigieuze hogescholen en universiteiten telt dan om het even welke andere Amerikaanse stad. Dankzij de internationale toevloed van studenten (die de bijnaam “Eurokids” kregen, hoewel de meesten afkomstig zijn uit Azië) hebben befaamde modehuizen zoals Chanel, Max Mara en Zegna sedertdien fortuinen uitgegeven om weelderige boetieks te openen voor deze kapitaalkrachtige jongelui.

Verschillende exclusieve clubs mikken vrijwel uitsluitend op het internationale studentenpubliek. Bij de M-80 en de Club Nicole komen peperdure sportwagens voorrijden, Prada is alomtegenwoordig en er wordt kwistig omgesprongen met de beste champagne (New England is de grootste markt voor Dom Pérignon in de Verenigde Staten): niet alleen om zuinig van te nippen, maar om wild in het rond te spuiten.

Toch moet er ook gestudeerd worden – althans volgens Riaz Khan, die aan Boston University verantwoordelijk is voor de buitenlandse studenten. “Wij rekruteren uit de hele wereld,” zegt hij. “Daarbij stellen we zeer duidelijke academische en financiële voorwaarden. Wie niet voldoet, gaat eruit.”

Rijke ouders

sturen hun kinderen niet alleen naar Boston voor een universitaire opleiding en om vloeiend Engels te leren spreken. We liepen een jonge Belg tegen het lijf, die in opdracht van sommige ouders het beheer voert over de bankrekening van hun telgen en ervoor zorgt dat ze niets te kort komen. “Het gaat in belangrijke mate ook om het leggen van contacten,” beweert hij. “Dezelfde jongelui die nu in Boston lol trappen, zullen elkaar in hun verdere leven blijven ontmoeten tijdens vakanties in Saint-Tropez en Sankt-Moritz.”

De meeste (maar niet alle) studenten lijken te beschikken over onbeperkte financiële middelen: voor ondernemers is dat een droom die werkelijkheid wordt. Wanneer bijvoorbeeld in de trendy Serenella-boetiek de levering voor het nieuwe modeseizoen binnenkomt van ontwerper Azzadine Alaïa, is de hele voorraad binnen een paar uur uitverkocht.

Gretchen is een studente uit Puerto Rico; haar vaste vriend is de zoon van een gefortuneerde familie in Mexico City. “Het is inderdaad zo dat de ‘Eurokids’ samenklitten,” zegt ze. “Dat doen we niet om de Amerikanen uit te sluiten: wij houden ervan ons op te kleden om uit te gaan, maar zij lijken wel vastgegroeid te zitten in hun sportcafés.”

Heel wat buitenlandse families moedigen hun zonen aan om in de Verenigde Staten te gaan studeren, maar dat geldt zeker niet altijd voor hun dochters. Vooral in de Arabische cultuur ligt dat wat moeilijk. Uit verschillende bronnen hoorden we het verhaal over een studentin die zwanger was geworden en door haar woedende vader meteen werd teruggeroepen naar Saoedi-Arabië, op weg naar een minder rooskleurige toekomst.

Toch zie je

in Boston meer en meer jonge vrouwen uit de Arabische landen. Ze flaneren langs de boetieks in Newbury Street, op modieuze schoenen met dikke zolen en met een strakke zwartlederen broek onder hun zwarte zijden chador. “Ze zien hun verblijf hier als een mogelijkheid om van de vrijheid te genieten,” vertelt een schoonheidsspecialiste in het chique warenhuis Saks aan Fifth Avenue. “Vóór ze terugkeren om te trouwen, laten ze veelal een operatie uitvoeren om hun maagdelijkheid terug te krijgen.”

Volgens cijfers van het Institute of International Education en van Boston University komen 7 op 10 buitenlandse studenten uit Azië; de rest is grotendeels afkomstig uit de Arabische landen en Zuid-Amerika. Blijkbaar hebben de economische problemen in Azië toch niet geleid tot een merkbare terugval van het aantal inschrijvingen.

Hoe dan ook, de internationale studenten hebben in Boston een zekere stijl gebracht die de stad voordien niet had. Newbury Street in Boston is vergelijkbaar met Rodeo Drive in Beverly Hills of Madison Avenue op Manhattan.

Nadat ze afgestudeerd zijn, gaan de meeste internationale studenten weer naar huis om het familiebedrijf over te nemen en te trouwen – maar toch blijven er steeds meer in Boston wonen en werken. Want, zoals Gretchen uit Puerto Rico zegt: “Amerika is het land van de vrijheid. Hier kan je worden wat en wie je maar wil.”

TEKST: MARISA D’VARI – FINANCIAL TIMES