“In welke mate ben je in staat mee te bewegen met verandering? Ook als je die verandering niet hebt gewild? Slaag je erin te blijven zien wat wel nog kan? Zowel privé als op het werk? Die vragen en de antwoorden erop helpen me een evenwicht te vinden in mijn leven. Een work-lifebalance is meer dan werken van negen tot vijf, of langer, en dan de grens trekken. Evenwicht heeft voor mij veel meer te maken met veerkracht.
“Je hoeft natuurlijk niet ver te zoeken naar werkgerelateerde voorbeelden om dat concreet te maken. De coronacrisis zagen ook wij niet aankomen. Daardoor zijn een heleboel strategische plannen de voorbije jaren niet uitgevoerd. Tegelijkertijd zijn er fantastische nieuwe dingen gebeurd. Ook privé is onze veerkracht de voorbije jaren uitgedaagd. Er zijn in het gezin wel wat medische zorgen geweest, en die zijn er nog altijd. Dat is toch telkens weer een realitycheck. Het dwingt je ook keuzes te maken en aanpassingen te doen, en daar gemoedsrust in te vinden. Je kunt alleen maar proberen te omhelzen wat gebeurt.
“Veel van die beslissingen nemen we in de beslotenheid van ons huis, maar we proberen als gezin wel regelmatig mentaal afstand te nemen en te reflecteren over wat de afgelopen vier jaar allemaal is gebeurd. Dan bekijken we welke stappen we hebben ondernomen en wat we volgende keer anders moeten doen. Zo leer je zien of je een stap vooruit of achteruit hebt gedaan. Dat is in het professionele leven niet anders. Ook daar zit je zo vaak in de waan van de dag, waarin je alleen maar vooruit probeert te gaan. Terwijl het niet slecht is even te stil te staan en te kijken of je uit fouten kunt leren.”
Andere wereld
“Er zijn wel meer parallellen te trekken tussen werk en privé. We hebben thuis bijvoorbeeld een grote tuin, met kippen, een serre en een moes- en pluktuin. Ik vind het fijn daarin te vertoeven. Als je voldoende aandacht en zorg aan de bomen en de planten besteedt, dan zie je daar de vruchten van, letterlijk. Op de werkvloer is dat hetzelfde, figuurlijk dan. Of dat is toch de bedoeling. Maar de tuin zorgt er evengoed voor dat ik zaken buiten het werk om kan ervaren. Het is een andere wereld. Hoe graag ik er soms ook de dingen wil controleren, in de tuin lukt dat toch niet.
“Het is niet slecht dat ik op die manier af en toe moet afkoppelen. Sinds ik vier jaar geleden decaan werd, is mijn rol binnen de Antwerp Management School veranderd. Ik sta meer ten dienste van de organisatie, wat betekent dat mijn agenda ook voor een stuk wordt bepaald. Dan moet je zelf je grenzen bewaken. Ik probeer dat open en eerlijk te doen. Als het eens wat moeilijker gaat, door werkgerelateerde of persoonlijke uitdagingen, dan moet je je kwetsbaar durven opstellen. Het is misschien niet de makkelijkste weg, maar wel de meest duurzame. Mensen reageren dan meestal ook heel begripvol.”
Eigen gelijk
“Die kwetsbaarheid staat niet synoniem aan negativiteit. Ik vind het net een morele verplichting om positief vooruit te kijken. Om transparant te zijn en de olifant te benoemen als die er is, maar om dan veerkrachtig te reageren. Anderen staan er soms negatiever in en hebben daar ongetwijfeld ook hun redenen voor. Of ze hebben een denkkader dat ik nog niet zie. Misschien vinden we dan samen wel een derde weg. Ik zeg niet dat die strategie altijd perfect werkt, maar het kan nooit kwaad beter naar elkaar te luisteren. Als je in je eigen gelijk blijft hangen, blijft de innovatie uit.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier