Engelen in Los Angeles

Beukt Paul Heylen (73) de Amerikaanse markt open voor Vlaamse wandtapijtenbouwers? Mede dankzij zijn inbreng sleepte het kleine Flanders Tapestries uit Wielsbeke het order in de wacht om wandtapijten te leveren voor een nieuwe kathedraal die in Los Angeles wordt gebouwd. De bestelling van 1,5 miljoen frank is aan de bescheiden kant, maar voor de pr is het geweldig.

Heylen, een Bruggeling, trok in 1985 naar Californië om er van zijn pensioen te genieten. Maar na zes maanden had hij genoeg van de rust. Hij maakte van zijn hobby zijn werk en verkoopt nu voor rekening van verschillende bedrijven Vlaamse wandtapijten in Noord- en Zuid-Amerika, Australië en Japan. “Ik werk graag, ik reis graag, ik zoek graag oplossingen voor mensen. En ik kan niet leven zonder stress.”

Voor de Cathedral of Our Lady of the Angels ontwierp een Amerikaanse kunstenaar eerst sculpturen en daarna, om de akoestiek te verbeteren, wandtapijten. In België doodnormaal, in Amerika een unicum. Hij was zijn ontwerpen al aan het testen bij een weverij in Noord-Carolina, toen Heylen, een losse vertegenwoordiger van Flanders Tapestries, lucht kreeg van de opdracht.

Op basis van vergelijkende tests koos de kardinaal voor Flanders Tapestries, onder meer omdat de Vlaamse wevers als enigen de keuze uit 240 kleuren boden. De kans is reëel dat door deze opdracht ook andere Amerikaanse architecten en kunstenaars een beroep zullen doen op wandtapijten voor grote bouwprojecten.

Het merendeel van de door Paul Heylen aangebrachte klanten valt voor de collectie van Flanders Tapestries. Het textielbedrijf specialiseerde zich in 1993 in het weven van wandtapijten. Via een gemeenschappelijke kennis in Brugge kwamen ze in contact met Heylen. Op zijn aanraden werd de naam veranderd van het vage Cromatex in Flanders Tapestries. De omzet – 19 miljoen in 1998, 38 miljoen vorig jaar – wordt voor het merendeel in Amerika bijeengeharkt.

Heylen is een door de wol geverfde textilien. In 1957 liet zijn vader de leiding van een textielbedrijf aan hem over en acht jaar later gooide Paul het roer om. In plaats van mechanische tapijten verkocht hij voortaan handgeknoopte tapijten. Vijftien jaar geleden deed Paul Heylen zijn drie winkels van de hand, ook al omdat ze moeilijk te verdelen vielen onder zijn vijf kinderen. Sindsdien is zijn uitvalsbasis Glensdale in Californië, en komt hij vijf keer per jaar over naar de heimat.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zoon Peter-Paul baat inmiddels opnieuw een zaak uit in handgeknoopte tapijten. Een andere zoon, John, bewerkt de Europese markt voor Flanders Tapestries.