En plots is De Post er klaar voor

Het was feest bij De Post vorige week, want er werd gul met geld gestrooid. Het bedrijf had goed nieuws voor zijn werknemers én voor zijn aandeelhouders. Elke voltijdse medewerker strijkt een bonus van 650 euro netto op, en de twee aandeelhouders (de Belgische staat en de investeringsgroep CVC) mogen 171 miljoen euro aan dividenden onder elkaar verdelen.

Merkwaardig, denk je dan. Dit is toch hetzelfde bedrijf dat al jarenlang op alle mogelijke manieren zoekt naar besparingen en productiviteitsverbeteringen. Dit is toch het bedrijf waarvan CEO Johnny Thijs in september de invoering van een apart statuut voor wijkpostbodes “essentieel voor het voortbestaan van het bedrijf” noemde. Zonder hen had het bedrijf zogenaamd geen toekomst.

Voor alle duidelijkheid: het project van de wijkpostbodes moest De Post een besparing van 30 miljoen euro opleveren. Daar is vorig jaar tussen directie en vakbonden heel lang over gepalaverd en geredetwist. Er is gevloekt, gedreigd en gestaakt. Uiteindelijk kwam er een compromis uit de bus in de vorm van een aparte (lagere) weddeschaal voor hulppostmannen. En nu deelt De Post ongeveer eenzelfde bedrag uit aan haar medewerkers. Waar was al die heisa dan voor nodig? Wordt de sociale vrede misschien afgekocht?

En laat ons de aandeelhouders niet vergeten. Die krijgen ongeveer evenveel dividend als een jaar eerder: 171 miljoen euro. Terwijl van de 290 miljoen euro winst die De Post in 2009 boekte, toch 130 miljoen toe te schrijven is aan eenmalige elementen. Hoe kan een bedrijf, waarvan de CEO eind vorig jaar nog verklaarde dat het angstzweet hem uitbreekt als hij naar het kostenmodel van de concurrentie kijkt, een pay-outratio van bijna 60 procent verantwoorden? Moet de winst niet dienen om reserves aan te leggen?

Het valt op hoe sterk het discours van De Post de voorbije maanden veranderd is. Vanaf 2011 gaat de Europese postmarkt open voor de concurrentie. Tot hiertoe luidde het dat het Belgische postbedrijf uiterst kwetsbaar is. “Er is heel weinig nodig om De Post opnieuw ziek te maken”, dixit CEO Johnny Thijs een half jaar geleden. Maar dat verhaal wordt niet meer verteld. Integendeel, dezer dagen laat Thijs in de kranten triomfantelijk weten: “We zijn er klaar voor.”

Klaar voor de liberalisering? Klaar voor de concurrentie? Of bedoelt hij toch vooral: klaar voor de beursgang? De durfkapitalist CVC eist eieren voor zijn geld, en snel. Na de zomer wil de groep langs de kassa passeren, en dus moet het plaatje er goed uitzien. De vraag is of investeerders zich zullen laten inpakken door het verwachte dividendrendement om de aandelen van CVC over te nemen.

Wij kunnen de beleggers alleen maar de raad geven hun huiswerk goed te maken. De Post kampte vorig jaar met een volumedaling van 4 procent. Die werd grotendeels gecompenseerd door hogere tarieven, waardoor de omzetdaling beperkt bleef tot 1 procent. Maar aan de volumedaling zal geen einde komen. De Post zit in een fundamenteel krimpende markt waar de concurrentie eerder zal leiden tot lagere dan hogere tarieven. Beter twee keer nadenken dus.

Door Patrick Claerhout

Wij kunnen de beleggers alleen maar de raad geven hun huiswerk goed te maken.