En nu echt carrièreadvies: zorg dat u vooral niets doet

Onder het mom van loopbaantips schildert de Parisienne Corinne Maier een vernietigend beeld van het bedrijfsleven. Louter cynisme of kritiek om au sérieux te nemen?

Corinne Maier, Liever lui. Spirit, 123 blz., 12,50 euro.

U snakt naar een carrière die u met een beetje trots een carrière noemen kan? Houdt u dan aan de grondwet van het bedrijfsleven: eerbiedig de status-quo, omhels de compromissen en probeer niets te verbeteren. Doe ook mee aan het eindejaarsfeestje, het sinterklaasfeestje en de pensioneringsdrink van mevrouw Mier. Vergeet vooral niet met de collega’s te gaan drinken in de koffiepauze. Gezelligheid is verplicht. Centraal staat de wil om de samenhang van de groep niet aan te tasten. De unanimiteit komt tot uitdrukking in vergaderingen. Vergader tot uw hoofd ervan barst. Ondertussen slalomt u behendig om alle taken heen. Want wie een uitvoerende taak toebedeeld krijgt, moet werken, hij kan zelfs een fout maken, moet zowaar een deadline halen. Het bedrijfsleven is immers een Mexicaans leger: een inefficiënte organisatie waar iedereen chef, projectleider of teammanager wil zijn, maar waar niemand een bevel wil uitvoeren. Er zijn te veel officieren en te weinig soldaten. En de arme drommel die de taak moet uitvoeren, dreigt alleen maar weggesaneerd te worden bij een volgende herstructurering (waar alweer dagen, weken of maanden over vergaderd is).

Is die sardonische robotfoto van het bedrijfsleven cynisch? “Jazeker, heel bewust, maar ondernemen is dan ook geen liefdewerk! Het is heus geen lolletje, behalve wanneer je je, zoals hier met dit boek, voorneemt om je er vrolijk over te maken.” Dat antwoord komt van Corinne Maier, inmiddels een notoire naam in Frankrijk en binnenkort ongetwijfeld ook in België. Haar reputatie dankt ze aan een schriel boek, waaruit we het hierboven uiteengezette carrièreadvies geplukt hebben. In die frêle uitgave, Liever lui – De kunst van het effectief nietsdoen op het werk, spuwt ze in ijltempo de ene cassante beschrijving na het andere sarcastische advies over hedendaags management, werk en business. Uiteraard vergeet ze de bedrijfsschandalen niet.

Al meer dan 150.000 exemplaren gingen er de deur uit. Dat is maar goed ook voor de politicologe en econome Corinne Maier (1963), die door haar werkgever, het elektriciteitsbedrijf EDF, met ontslag bedreigd werd toen het boek verscheen. Zover kwam het niet, al lijkt er toch wel een compromis gesloten te zijn, want Maier houdt het voorlopig bij een loopbaanonderbreking. Ondertussen schrijft ze en stopt ze meer energie in haar andere roeping: psychoanalytisch therapeut. De titel Liever lui is niet meteen aan deze bezige bij besteed.

Het boek lijkt wel een essayversie van de Dilbert-cartoons waarmee Scott Adams het kantoorleven in zijn blootje zet, maar dan aangepast aan het tijdperk na de bedrijfsschandalen à la Enron. Het vertoont ook alle zwakheden van Dilbert: na enkele snedige opmerkingen, slaat de herhaling, verveling en drammerigheid toe. Tot er alweer een passage van herkenbaarheid en frisse rebellie opdoemt.

Luc De Decker