Emmanuelle in Cap Skirring

“Kassoumay ” (*)

(*) “Hallo, hoe gaat het?” in het Diola, de taal van de regio Casamance (Senegal)

PROFIEL

Wie? Emmanuelle Troupin

Waar? In Cap Skirring, Senegal

Hoelang? Sinds vier jaar

Welke functie? Directrice van Alizés Beach Resort in de Senegalese regio Casamance. “Ik heb de verantwoordelijkheid over twee restaurants, vijftien suites en twee lofts. Ik stuur zelf alle 45 medewerkers aan en sta in voor de klanten. Werken in een hotel vereist totale beschikbaarheid, met dagen van wel vijftien uur, zeven dagen op zeven, tijdens het hoogseizoen dat loopt van oktober tot april.”

Hoe bent u in deze job beland? “Via via. Ik was directieassistente bij Eurogentec in Luik. In september 2007 heb ik de grote sprong gewaagd en vloog ik voor het eerst naar Cap Skirring.”

Hoe vaak terug naar België? “Twee keer per jaar: veertien dagen in februari en van half juli tot half september, tijdens het regenseizoen in Casamance. Mijn werkgever betaalt de tickets.”

Loon? “Netto verdien ik ongeveer evenveel als destijds in België, met dat verschil dat ik in een hotel leef: het verblijf, de maaltijden en de was zijn dus inbegrepen.”

Een doorsneedag

“Tijdens het hoogseizoen is het permanent hollen. Om acht uur rep ik me naar het restaurant om te checken of alles in orde is voor het ontbijt. Ik eet snel zelf iets en trek dan op inspectieronde door het domein. Ik vergewis me ervan dat elke klant het naar zijn zin heeft. Ik beantwoord hun vragen en probeer tegemoet te komen aan hun wensen. Op kantoor houd ik me bezig met het administratieve beheer van de medewerkers en de klanten, de aankomsten, de vertrekken, de facturen, boekhouding… Ik ben altijd in de restaurants aanwezig tijdens de drie maaltijden (ontbijt, lunch en avondeten). Het gebeurt maar zelden dat mijn dag erop zit vóór elf uur ‘s avonds.”

Senegalese glimlach

“De zon verandert je leven. Stress is hier een totaal ander begrip dan in Europa. In Casamance is het leven echt aangenamer. Compleet anders dan bij ons, ook al zijn we niet eens zo ver van België verwijderd: zes uurtjes vliegen en maar één uur tijdverschil. Dat is trouwens belangrijk om contact te kunnen houden met familie en vrienden. Hier in Senegal is het toerisme nog authentiek. Door de glimlach, het hartelijke onthaal en de opgewektheid van de bevolking van Casamance voel je je hier echt thuis.”

Blijven of niet?

“Toen ik hier voor het eerst aankwam, was dat voor twee jaar. Vier jaar later ben ik er nog altijd en daar ben ik heel blij om. Er staat niet meteen een terugkeer naar België op het programma. Ik heb sinds mijn aankomst hier meer verantwoordelijkheden gekregen. Ik heb hier veel sneller carrière gemaakt dan wanneer ik in België was gebleven.”

Alles… gaat… traag…

“De mensen hebben hier een ander idee van tijd, dringendheid en prioriteiten. Hier is traagheid koning, zeker in administratieve procedures. Alles verloopt informeel en je weet nooit precies waar je aan toe bent. Hét sleutelwoord in zaken is baksjisj (fooi). Dat vergt enige aanpassing, want het is precies het tegenovergestelde van de Europese manier van werken. In contacten met de bevolking is het heel belangrijk om de animistische en familiale gewoonten te respecteren en oog te hebben voor de religieuze en etnische gevoeligheden.”

JACQUELINE REMITS

“In contacten met de bevolking is het heel belangrijk om de animistische en religieuze gevoeligheden te respecteren”