Eindelijk weer vooruitkijken

Het leven blijft hard voor de private-equityspelers. Enkel de besten krijgen nog centen van geldschieters. Beterschap is op komst. Schaliegas zal het geld weer doen rollen, misschien al in 2013.

Voor de private-equitysector wordt 2013 een kopie van 2012. Dat wil zeggen: hard knokken om de centen van investeerders. “Ik zou niet weten waarom het volgende jaar zou verschillen van dit jaar”, zegt Frank Vlayen, topman voor ons land van het Belgisch-Nederlandse private-equityhuis Waterland. “De economie zal niet plots heropleven, en evenmin zullen de banken opeens de kredietkraan weer opendraaien. De geldschieters hebben wel appetijt, maar blijven zeer kieskeurig. Fondsen met een zwak trackrecord krijgen het moeilijk om geld aan te trekken.”

Over zijn trackrecord kan Waterland niet klagen. Er was de instap in de kranenspecialist Sarens in 2011, en het gezamenlijk uitkoopbod met Marc Coucke op Omega Pharma begin dit jaar. Ook in 2013 zullen de deals niet ontbreken. “Er zijn best nog kwaliteitsprojecten te vinden”, zegt Vlayen. “Voor transacties onder 300 miljoen euro vind je nog financiering in België. Voor grotere bedragen moet je al naar de obligatiemarkt, of naar buitenlandse bankiers. Niet alle spelers beschikken over zo’n internationaal netwerk.”

De ontginning van olie en gas uit Amerikaanse schalielagen zal voor lagere energie- en grondstoffenprijzen zorgen en het investeringsklimaat zuurstof toedienen, meent Koen Dejonckheere, CEO van de investeringsmaatschappij Gimv. “Bedrijven denken hardop na over verhuizen naar de Verenigde Staten”, zegt Dejonckheere. “Er is sprake van herindustrialisering. In Europa zie ik hernieuwde interesse voor investeringen in Spanje, met zijn goed geschoolde werknemers en een overschot aan industrieterreinen. Als ook de bankiers en de beleggers zich positief durven te voelen, zie ik de winning mood terugkeren, misschien al in 2013.”

Boeiender

Zolang mogen de private-equityspelers niet wachten. “Zij moeten uitkijken naar de bedrijven die nu de juiste beslissingen nemen”, zegt Dejonckheere. “Spelen ze in op de herindustrialisering? Profiteren ze van de lagere energie- en grondstoffenprijzen? Almaar meer chemiebedrijven kopen het goedkopere Amerikaans gas voor hun productie in de VS. Zo dalen de kosten van hun productieketting. Als hun producten, landbouwmeststoffen bijvoorbeeld, ook hun weg vinden op de wereldmarkten, worden veel businessmodellen herschreven.”

Het maakt er de job van de private-equityspeler alleen maar boeiender op. “Het is voor de bedrijven in onze portfolio niet meer enkel kostenbesparingen en herstructureringen wat de klok slaat”, zegt Dejonckheere. “Eindelijk mogen we weer vooruitkijken.”

J.V.G.